பெண்ணியம் என்பது என்ன?

கௌண்டமணி ஸைடைலில் சொல்வதென்றால், அத ஏன் டா என்னைப் பார்த்து அந்தக் கேள்விய கேட்ட என்றுதான் சொல்லத் தோணுது எனக்கு. நான் சந்திக்கும் ஆளுமைகள்  அல்லது நேர்காணல் செய்யப்படும்போதும் அது சொந்த நாடாக இருந்தாலும் வெளிநாடாக இருந்தாலும்  நான் தொடர்ச்சியாக எதிர் கொள்ளும் அந்தக் கேள்விதான் அதற்கு காரணம். உண்மையில் அக்கேள்வியானது என் புரிதலுக்கு உட்பட்டு, மக்களுக்கு தகவலாக சேர்க்கப்படுகிறதா? அல்லது "யோகியின் பெண்ணியப் புரிதல் அவ்வளவுதான் பார்த்துக்கோங்க" என்று ஏதாவது ஒரு வார்த்தையின் நூல் பிடித்து என் மொத்த புரிதலையும் வேர் அறுப்பதா என்று எனக்கு தெரியவில்லை. போலி பெண்ணியவாதியின் முகத் திரையை கிழிக்கிறேன் என்று நேராக என்னிடம் கிளம்பி வருகிறார்களா என்ற சந்தேகமும் எனக்கிருக்கிறது. (நான் இங்கு சிரித்துக்கொண்டிருக்கிறேன். நீங்களும் சிரித்துவிடுங்கள். இப்பவே சிரித்து விடுங்கள்; அடுத்த நான் பேசப் போவது பெண்ணியத்தின் விளக்கமாகும். ) 

  

 
 பெண்ணியம் என்பது என்ன? அல்லது பெண்ணியம் என்றால் என்ன? இது ஒரு நீண்ட கட்டுரையாக அமையும் என்று நானே நினைக்கவில்லை. படித்து .....வும்.  கோடிட்ட இடத்தை நீங்களே நிரப்பிக் கொள்ளுங்கள். 

பெண்ணியம் குறித்து யோகி கொடுக்கும் அறிமுகம்

வரலாற்று ரீதியாகப் பெண்கள் குடும்பம், சமூகம், பொருளாதாரம் மற்றும் அரசியல் ஆகிய அனைத்துத் துறைகளிலும் இரண்டாம் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டுள்ளனர். இந்த நிலை இயற்கையானது அல்ல; அது ஆண்களால் உருவாக்கப்பட்ட சமூக கட்டமைப்புகளின் விளைவு. இக்கட்டமைப்புகளை விமர்சித்து, போராடி, இதற்கு ஒரு  மாற்றம் கோரும் சிந்தனையாகவே பெண்ணியம் என்ற போராட்டச் சொல் செயலாக  உருவானது.

பெண்ணியம் என்பது பெண்களின் உரிமைகளுக்கான போராட்டம் மட்டுமல்ல; சமத்துவமற்ற அதிகார உறவுகளுக்கு எதிரான ஒரு முழுமையான சமூக கட்டுடைப்பு என நான் கருதுகிறேன்.

பெண்ணியத்தின் அடிப்படை கருத்தாக நான் கருதுவது சம உரிமை, சம வாய்ப்பு, சமமான மரியாதை ஆகியவை ஆண்-பெண் இருபாலருக்கும் வேண்டும் என்பதே.

கல்வி, வேலை, அரசியல், சொத்து உரிமை போன்றவற்றில் வாய்ப்பு வழங்கப்படுவது சட்டமாக்கப்பட வேண்டும். பெண்கள்மீது நிகழும் பாகுபாடு, வன்முறை, ஒடுக்குமுறைகளுக்கு எதிர்ப்பு தெரிவிப்பதும்  பெண்கள் தங்கள் வாழ்க்கையைத் தாங்களே தீர்மானிக்கும் சுயாதீனமும்  சம ஊதியம் என அனைத்து உரிமையுமே பெண்ணியமாக பார்க்கிறேன்.

உதாரணமாக ஒரே துறையில் வேலை செய்யும் பெண்ணுக்கும் ஆணுக்கும் ஒரே சம்பளம் கிடைக்க வேண்டும். தகுதி இருக்கும் பெண்ணுக்கு உயர் பதவி வழங்காது அவர் பெண் என்ற ஒரே காரணத்தினால் நிராகரிக்கப்படுவதை எதிர்த்து கேள்வி எழுப்புவது  உள்ளிட்டவை பெண்ணிய சிந்தனையின் அடிப்படை விஷயங்களாகும். 

இந்தக் கோரிக்கைகளை முன்வைப்பும் போது சில தவறான புரிதல்களும் ஏற்படுகின்றன. பெண்ணியம் என்பது ஆண்களை எதிர்ப்பது (நிச்சயமாக பிழையான கருத்து) பெண்ணியம் என்பது அநியாயமான ஆதிக்கத்தையும் ஆணாதிக்கத்தையும் எதிர்ப்பது என்பதே சரி.

 

பெண்ணியத்தின் 6 கோட்பாடுகள்

பெண்ணியம் ஒரே மாதிரியான சிந்தனை அல்ல. சமூகப் பிரச்சினைகளைப் புரிந்துகொள்ளும் விதத்தில் 6  பெண்ணிய வகைகள் உருவாகியுள்ளன. அதன் விளக்கம் இதோ...

லிபரல் பெண்ணியம் (சுதந்திரவாத பெண்ணியம்)  (Liberal Feminism)

பெண்ணியம் என்பது பெண்களுக்கும் ஆண்களுக்கும் சம உரிமை, சம வாய்ப்பு, சம மரியாதை ஆகியவற்றை உறுதி செய்ய வேண்டிய சமூக–அரசியல் சிந்தனை இயக்கமாகும். இந்த பெண்ணிய சிந்தனைகளில் முக்கியமான ஓர் அணுகுமுறையாக லிபரல் பெண்ணியம் காணப்படுகிறது. சமூகத்தில் நிலவும் அநீதிகளை முற்றிலும் இடித்துவிடாமல், சட்ட மற்றும் நிர்வாக சீர்திருத்தங்களின் மூலம் பெண்களின் நிலையை உயர்த்த முடியும் என்ற நம்பிக்கையை இது முன்வைக்கிறது.

லிபரல் பெண்ணியத்தின் அடிப்படை கருத்து, பெண்கள் எதிர்கொள்ளும் பாகுபாடுகளுக்குக் காரணம் சட்ட மற்றும் கல்வி வாய்ப்புகளின் குறைபாடே என்பதாகும். ஆகவே, பெண்களுக்கு சமமான கல்வி வாய்ப்புகள் வழங்கப்பட்டு, சட்டங்கள் மூலமாக சம உரிமைகள் உறுதி செய்யப்பட்டால், பாலின சமத்துவத்தை அடைய முடியும் என இது வலியுறுத்துகிறது. சமூக அமைப்பை முழுமையாக மாற்ற வேண்டிய அவசியம் இல்லை; மாறாக, உள்ள அமைப்பிற்குள் தேவையான சீர்திருத்தங்களைச் செய்வதே போதுமானது என்ற நிலைப்பாட்டை லிபரல் பெண்ணியம் எடுத்துரைக்கிறது.

உதாரணமாக, பெண்களுக்கும் ஆண்களுக்கும் சம சம்பளம் வழங்கப்பட வேண்டும் என்பது லிபரல் பெண்ணியத்தின் முக்கியக் கோரிக்கைகளில் ஒன்றாகும். ஒரே வேலை, ஒரே பொறுப்பு என்பதற்காக பெண்களுக்கு குறைந்த ஊதியம் வழங்கப்படுவது அநியாயம் என இது சுட்டிக்காட்டுகிறது. சட்டரீதியான ஊதிய சமத்துவம் உறுதி செய்யப்படுவதன் மூலம், பெண்களின் பொருளாதார சுயநிலையை மேம்படுத்த முடியும் என லிபரல் பெண்ணியம் நம்புகிறது.

அதேபோல், பெண்களின் அரசியல் பங்கேற்பு அதிகரிக்கப்பட வேண்டும் என்பதையும் இது வலியுறுத்துகிறது. தேர்தலில் போட்டியிடும் உரிமை, வாக்களிக்கும் உரிமை, நிர்வாக மற்றும் சட்டமன்ற பதவிகளில் பெண்கள் பங்கேற்பது போன்றவை ஜனநாயக சமூகத்தில் பெண்களின் குரலை வலுப்படுத்தும் வழிகளாகக் கருதப்படுகின்றன. பெண்கள் அரசியல் முடிவெடுப்புகளில் பங்கேற்கும்போது மட்டுமே, பெண்களைப் பாதிக்கும் கொள்கைகள் நியாயமாக வடிவமைக்கப்படும் என லிபரல் பெண்ணியம் வாதிடுகிறது.

முடிவாக, லிபரல் பெண்ணியம் என்பது சட்டம், கல்வி மற்றும் சீர்திருத்தங்களை மையமாகக் கொண்டு பெண்களின் சம உரிமையை உறுதி செய்ய முயலும் பெண்ணியக் கோட்பாடாகும். சமூக அமைப்பை முழுமையாக மாற்றாமல், உள்ள அமைப்புக்குள் சமத்துவத்தை உருவாக்கலாம் என்ற நம்பிக்கையே இதன் தனிச்சிறப்பாகும். பெண்களின் கல்வி, வேலைவாய்ப்பு, அரசியல் பங்கேற்பு ஆகிய துறைகளில் சம வாய்ப்புகளை உறுதி செய்வதன் மூலம் சமத்துவமான சமூகத்தை உருவாக்க முடியும் என்பதே லிபரல் பெண்ணியத்தின் மையக் கருத்தாகும்.

 

மார்க்சிய / சமூகவாத பெண்ணியம் (Marxist / Socialist Feminism)

 பெண்ணியக் கோட்பாடுகளில் முக்கியமான ஒன்றாக விளங்குவது மார்க்சிய அல்லது சமூகவாத பெண்ணியம் ஆகும். இந்தப் பெண்ணியம், பெண்கள் ஒடுக்கப்படுவதற்கான அடிப்படை காரணமாக சமூகத்தின் பொருளாதார அமைப்பை, குறிப்பாக மூலதனவாதத்தை, சுட்டிக்காட்டுகிறது.

மார்க்சிய பெண்ணியத்தின் பார்வையில், பெண்களின் ஒடுக்குமுறை என்பது தனிப்பட்ட அல்லது கலாச்சார பிரச்சினை மட்டும் அல்ல; அது உற்பத்தி மற்றும் சொத்து உரிமைகளின் அடிப்படையில் உருவான பொருளாதார அமைப்பின் விளைவு ஆகும். மூலதனவாத சமூகம் உழைப்பை லாப நோக்கில் பயன்படுத்தும் போது, பெண்களின் உழைப்பு—குறிப்பாக வீட்டுக்குள் நடைபெறும் உழைப்பு—மறைக்கப்பட்டு, மதிப்பிடப்படாமல் விடப்படுகிறது. இதுவே பெண்கள் ஒடுக்கப்படுவதற்கான முக்கிய காரணமாக மார்க்சிய பெண்ணியம் விளக்குகிறது.

இந்தக் கோட்பாட்டின் முக்கிய வாதங்களில் ஒன்று, பெண்களின் வீட்டுப் பணி இலவசமாகப் பயன்படுத்தப்படுவது ஒரு பெரிய சுரண்டல் என்பதாகும். உணவு சமைத்தல், குழந்தைகள் பராமரிப்பு, முதியவர்களை கவனித்தல், வீட்டைச் சுத்தம் செய்தல் போன்ற பணிகள் சமூகத்தின் தொடர்ச்சிக்குத் தேவையானவை என்றாலும், அவை “வேலை” என அங்கீகரிக்கப்படுவதில்லை. இதன் மூலம் பெண்கள் செய்யும் உழைப்பு பொருளாதார கணக்கில் சேர்க்கப்படாமல், இயல்பான கடமையாகவே பார்க்கப்படுகிறது.

வீட்டுப் பணி ‘வேலை’ என்று மதிக்கப்படாமை பெண்களின் பொருளாதார சார்புநிலையை அதிகரிக்கிறது. சம்பளம் இல்லாத இந்த உழைப்பு, ஆண்கள் வெளிப்புற வேலைக்கு செல்லும் வாய்ப்பை உருவாக்குகிறது; அதே நேரத்தில் பெண்கள் வீட்டுக்குள் கட்டுப்படுத்தப்படுகிறார்கள். இவ்வாறு பெண்களின் உழைப்பு மூலதனவாத சமூகத்தின் அடித்தளமாக செயல்பட்டாலும், அதற்கான உரிய மதிப்பும் உரிமையும் அவர்களுக்கு வழங்கப்படுவதில்லை.

மேலும், பெண்களின் உழைப்புச் சுரண்டல் வேலைவாய்ப்பு துறைகளிலும் தெளிவாகக் காணப்படுகிறது. குறைந்த ஊதியம், வேலை பாதுகாப்பு இல்லாமை, இரட்டைச் சுமை (வேலை + வீட்டுப் பணி) போன்றவை பெண்களை அதிகமாகப் பாதிக்கின்றன. மார்க்சிய பெண்ணியம், இந்தச் சுரண்டலை ஒழிக்க பொருளாதார சமத்துவமும், உற்பத்தி சனாதானங்களின் மீது சம உரிமையும் அவசியம் என வலியுறுத்துகிறது.

முடிவாக, மார்க்சிய / சமூகவாத பெண்ணியம் பெண்களின் ஒடுக்குமுறையைப் புரிந்து கொள்ள பொருளாதாரக் கட்டமைப்பை மையமாகக் கொள்கிறது. பெண்களின் வீட்டுப் பணி மற்றும் தொழில்துறையில் செய்யும் உழைப்பு முறையாக மதிக்கப்பட வேண்டும்; மூலதனவாத சுரண்டல் நீக்கப்பட வேண்டும் என்பதே இதன் அடிப்படை கோரிக்கையாகும். பெண்கள் விடுதலை என்பது சமூக–பொருளாதார அமைப்பின் அடிப்படை மாற்றத்துடன் இணைந்ததே என்ற கருத்தை இந்தப் பெண்ணியம் வலியுறுத்துகிறது.

 

ராடிக்கல் பெண்ணியம் (தீவிர பெண்ணியம்)  (Radical Feminism)

பெண்ணியக் கோட்பாடுகளில் மிகத் தீவிரமானவும் அடிப்படையானவுமான ஓர் அணுகுமுறையாக ராடிக்கல் பெண்ணியம்  விளங்குகிறது. இந்தப் பெண்ணியம், பெண்களை அடக்கும் மூல காரணமாக சமூகத்தில் வேரூன்றியுள்ள ஆணாதிக்க அமைப்பை (Patriarchy) மையமாகக் காண்கிறது.

ராடிக்கல் பெண்ணியத்தின் பார்வையில், பெண்களின் ஒடுக்குமுறை என்பது தனிப்பட்ட சம்பவங்களின் கூட்டுத்தொகை அல்ல; அது குடும்பம், மதம், கலாசாரம், கல்வி, ஊடகம், அரசியல் போன்ற அனைத்து சமூக நிறுவனங்களிலும் ஊடுருவியுள்ள ஆணாதிக்கத்தின் விளைவாகும். எனவே, பெண்கள் விடுதலை பெற சட்ட மாற்றங்கள் அல்லது மேலோட்ட சீர்திருத்தங்கள் மட்டும் போதாது; முழு சமூக கட்டமைப்பே அடிப்படையாக மாற்றப்பட வேண்டும் என இது வலியுறுத்துகிறது.

இந்தப் பெண்ணியக் கோட்பாடு, பெண்களின் உடல் மீதான கட்டுப்பாட்டை ஆணாதிக்கத்தின் மிக முக்கிய கருவியாகக் கருதுகிறது. பாலியல் வன்முறை—அதாவது பாலியல் துன்புறுத்தல், பாலியல் வன்கொடுமை, குடும்பத்துக்குள் நடைபெறும் வன்முறை—இவை அனைத்தும் பெண்களை பயமுறுத்தி, கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்கப் பயன்படும் அதிகார வடிவங்களாக ராடிக்கல் பெண்ணியம் விளக்குகிறது. இவ்வகை வன்முறைகள் தனிநபர் குற்றங்கள் அல்ல; அவை ஆணாதிக்க சமூக அமைப்பின் வெளிப்பாடுகளாகக் கருதப்படுகின்றன.

அதேபோல், பெண்களின் உடலைக் கட்டுப்படுத்தும் சமூக விதிகள்—உடையழகு, நடத்தை, திருமணம், தாய்மை, பாலியல் ஒழுக்கம் போன்றவை—பெண்களின் சுயாதீனத்தை கட்டுப்படுத்தும் வழிகளாக பார்க்கப்படுகின்றன. பெண்கள் எப்படி உடை அணிய வேண்டும், எங்கு செல்ல வேண்டும், எப்போது பேச வேண்டும் என்பதற்கான கட்டுப்பாடுகள், சமூக ஒழுக்கம் என்ற பெயரில் பெண்களின் சுதந்திரத்தை ஒடுக்குகின்றன. ராடிக்கல் பெண்ணியம், இந்தக் கட்டுப்பாடுகள் பெண்களை ஆண்களின் அதிகாரத்திற்கு கீழ்ப்படுத்தும் அரசியல் கருவிகள் எனக் கருதுகிறது.

மேலும், ராடிக்கல் பெண்ணியம் “தனிப்பட்டது அரசியல்” (The personal is political) என்ற கோஷத்தை முன்வைக்கிறது. அதாவது, பெண்கள் தினசரி வாழ்க்கையில் அனுபவிக்கும் குடும்ப வன்முறை, பாலியல் ஒடுக்குமுறை, உடல் கட்டுப்பாடு போன்றவை தனிப்பட்ட பிரச்சினைகள் அல்ல; அவை சமூக–அரசியல் அமைப்பின் விளைவுகள் என்பதே இதன் வாதமாகும். எனவே, பெண்கள் விடுதலை என்பது தனிநபர் மாற்றத்தால் அல்ல; சமூகத்தின் அடிப்படை அதிகார உறவுகளை மாற்றுவதன் மூலம் மட்டுமே சாத்தியம் என இது வலியுறுத்துகிறது.

முடிவாக, ராடிக்கல் பெண்ணியம் பெண்களின் ஒடுக்குமுறையை ஆணாதிக்க சமூக அமைப்பின் விளைவாகக் காண்கிறது. சட்ட மாற்றங்கள், சீர்திருத்தங்கள் மட்டுமே போதாது; பெண்களின் உடல், வாழ்க்கை, அடையாளம் ஆகியவற்றின் மீது நிலவும் ஆணாதிக்க கட்டுப்பாடுகளை முற்றாகக் களைந்தாலே உண்மையான சமத்துவம் சாத்தியமாகும் என்றதே ராடிக்கல் பெண்ணியத்தின் மையக் கருத்தாகும்.

 

கலாச்சார பெண்ணியம் (Cultural Feminism)

 பெண்ணியக் கோட்பாடுகளில் முக்கியமான ஒன்றாக கலாச்சார பெண்ணியம் விளங்குகிறது. இந்தப் பெண்ணியம், பெண்களுடன் பாரம்பரியமாக இணைக்கப்பட்ட பண்புகள் பலவீனங்கள் அல்ல; மாறாக அவை சமூகத்தை மனிதநேயமாக மாற்றக்கூடிய பலங்களாகும் என்ற கருத்தை வலியுறுத்துகிறது.

கலாச்சார பெண்ணியத்தின் மையக் கருத்து, ஆண் மையமான சமூகமும் கலாச்சாரமும் உருவாக்கிய மதிப்பீடுகளே பெண்களைத் தாழ்வாகப் பார்க்கும் நிலையை உருவாக்கியுள்ளன என்பதாகும். அதிகாரம், போட்டி, கடுமை, ஆதிக்கம் போன்ற பண்புகள் “உயர்ந்தவை” என மதிக்கப்படுகின்றன; அதே நேரத்தில் கருணை, பரிவு, உணர்ச்சி, தாய்மை போன்ற பெண்களுடன் தொடர்புபடுத்தப்படும் பண்புகள் இழிவாகவும் பலவீனமாகவும் சித்தரிக்கப்படுகின்றன. கலாச்சார பெண்ணியம் இந்த இரட்டை மதிப்பீட்டை கடுமையாக விமர்சிக்கிறது.

இந்தக் கோட்பாட்டின்படி, பெண்களின் உணர்ச்சிகள் மற்றும் பரிவு மனித சமூகத்தின் அடிப்படைத் தேவைகளாகும். குடும்பம், சமூக உறவுகள், பராமரிப்பு பணிகள், குழந்தை வளர்ப்பு போன்ற துறைகளில் பெண்கள் வெளிப்படுத்தும் உணர்ச்சி அறிவும் (emotional intelligence) மனித உறவுகளை உறுதிப்படுத்துகிறது. எனவே, பெண்களின் உணர்ச்சிகளை இழிவாகப் பார்க்கக் கூடாது; அவை சமூகத்தை சமநிலையுடனும் மனிதநேயத்துடனும் நடத்தும் சக்திகளாகக் கருதப்பட வேண்டும் என கலாச்சார பெண்ணியம் வலியுறுத்துகிறது.

மேலும், கலாச்சார பெண்ணியம் ஆண் மையமான கலாச்சார மொழி, இலக்கியம், கலை, மதிப்பீடுகள் ஆகியவற்றை விமர்சித்து, பெண்களின் அனுபவங்களையும் குரல்களையும் மையமாகக் கொண்ட புதிய கலாச்சார வெளிப்பாடுகளை உருவாக்க வேண்டுமெனக் கூறுகிறது. பெண்களின் வாழ்க்கை அனுபவங்கள், உணர்வுகள், தாய்மை சார்ந்த பார்வைகள் சமூக அறிவில் உரிய இடம் பெற வேண்டும் என்பது இதன் முக்கியக் கோரிக்கையாகும்.

இதனால், கலாச்சார பெண்ணியம் பெண்கள் ஆண்களைப் போல மாற வேண்டும் என்பதைக் கோரவில்லை; மாறாக, பெண்களுக்குரிய தனித்துவமான பண்புகளே சமூக மாற்றத்திற்கான அடித்தளமாக இருக்க முடியும் என நம்புகிறது. சமூக மதிப்பீடுகள் பெண்களை அடக்குவதற்கான கருவிகளாக அல்லாது, மனிதநேயத்தை வளர்க்கும் வழிகளாக மாற வேண்டும் என்பதே இதன் நோக்கமாகும்.

முடிவாக, கலாச்சார பெண்ணியம் பெண்களின் பண்புகளைப் பலவீனங்களாக அல்ல; சமூகத்தின் மறைக்கப்பட்ட பலங்களாகக் காண்கிறது. ஆண் மையமான கலாச்சார மதிப்பீடுகளை சவால் செய்து, பெண்களின் உணர்ச்சிகள், பரிவு, தாய்மை போன்றவை மதிக்கப்படும் சமத்துவமான சமூகத்தை உருவாக்க வேண்டும் என்பதே இந்தப் பெண்ணியக் கோட்பாட்டின் மையச் செய்தியாகும்.

 

பிந்தைய நவீன பெண்ணியம் (Postmodern Feminism)

 பெண்ணிய அணுகுமுறைகளில் நவீன காலகட்டத்தில் முக்கியத்துவம் பெற்ற ஒன்றாக பிந்தைய நவீன பெண்ணியம் விளங்குகிறது. இந்தப் பெண்ணியம், “பெண்” என்ற அடையாளம் ஒன்றே, ஒரே மாதிரியான அனுபவங்களைக் கொண்டது என்ற கருத்தை மறுத்து, பெண்களின் அடையாளங்கள் பல்வேறு சமூகச் சூழல்களில் வேறுபடுகின்றன என வலியுறுத்துகிறது.

பிந்தைய நவீன பெண்ணியத்தின் மையக் கருத்து, பெண் என்ற அடையாளமே ஒன்றாக இல்லை என்பதாகும். பெண்களின் வாழ்க்கை அனுபவங்கள், சமூக நிலை, சாதி, வர்க்கம், இனம், மொழி, மதம், பாலின அடையாளம் போன்ற காரணிகளால் மாறுபடுகின்றன. ஆகவே, எல்லா பெண்களும் ஒரே மாதிரியான ஒடுக்குமுறைகளை அனுபவிக்கிறார்கள் என்ற பொதுமைப்படுத்தலை இது விமர்சிக்கிறது. “எல்லா பெண்களுக்கும் ஒரே அனுபவம் இல்லை” என்பதே இதன் அடிப்படை வாதமாகும்.

இந்தப் பெண்ணியம், பெண்களின் அடையாளங்கள் இயல்பாக உருவானவை அல்ல; அவை மொழி, கலாச்சாரம், அதிகார உறவுகள் மூலம் கட்டமைக்கப்படுகின்றன என விளக்குகிறது. சமூகத்தில் பயன்படுத்தப்படும் மொழி, பெண்களை எவ்வாறு சித்தரிக்கிறது, எவ்வாறு பெயரிடுகிறது, எவ்வாறு வரையறுக்கிறது என்பதன் மூலம் பெண்களின் அடையாளம் வடிவமைக்கப்படுகிறது. அதேபோல், கலாச்சாரம் மற்றும் சமூக மரபுகள் பெண்கள் யார், எப்படி இருக்க வேண்டும் என்ற எதிர்பார்ப்புகளை உருவாக்குகின்றன.

மேலும், அதிகாரம் என்பது வெளிப்படையான அரசியல் அல்லது சட்ட அதிகாரம் மட்டுமல்ல; அது அறிவு, மொழி, ஊடகம், கல்வி போன்ற துறைகளிலும் செயல்படுகிறது என பிந்தைய நவீன பெண்ணியம் சுட்டிக்காட்டுகிறது. இந்த அதிகார அமைப்புகள் பெண்களின் குரல்களை சில நேரங்களில் மௌனப்படுத்தியும், சில அடையாளங்களை மேலோங்கச் செய்தும், மற்றவற்றை ஓரங்கட்டியும் விடுகின்றன. எனவே, பெண்ணியப் போராட்டம் என்பது ஒரே வழியில் நடைபெற வேண்டிய ஒன்று அல்ல; பல்வேறு குரல்களுக்கும் அனுபவங்களுக்கும் இடமளிக்க வேண்டியதாக இருக்க வேண்டும் என இது வலியுறுத்துகிறது.

பிந்தைய நவீன பெண்ணியம், “பெண்” என்ற பொதுவான அடையாளத்தின் பெயரில் சில பெண்களின் அனுபவங்கள் புறக்கணிக்கப்படுவதை விமர்சிக்கிறது. நகர்ப்புற–கிராமப்புற பெண்கள், தொழிலாளர் பெண்கள், சிறுபான்மை இன பெண்கள், மாற்றுப்பாலினப் பெண்கள் ஆகியோரின் அனுபவங்கள் வேறுபட்டவை என்பதை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டிய அவசியத்தை இது முன்வைக்கிறது. இந்தப் பன்முகத்தன்மையை ஏற்றுக்கொள்வதே உண்மையான சமத்துவத்தின் பாதை எனக் கருதப்படுகிறது.

முடிவாக, பிந்தைய நவீன பெண்ணியம் பெண்களின் அடையாளத்தை ஒரே வடிவில் கட்டுப்படுத்த மறுக்கிறது. மொழி, கலாச்சாரம், அதிகாரம் ஆகியவை பெண்களின் அடையாளத்தை எவ்வாறு உருவாக்குகின்றன என்பதை ஆராய்வதன் மூலம், பெண்ணிய சிந்தனையை மேலும் விரிவாக்குகிறது. எல்லா பெண்களுக்கும் ஒரே அனுபவம் இல்லை என்பதை ஏற்றுக்கொள்வதே, பெண்கள் விடுதலைக்கு அடிப்படை ஆகும் என்ற கருத்தே பிந்தைய நவீன பெண்ணியத்தின் மையச் செய்தியாகும்.

 

தலித் / கருப்பின பெண்ணியம் (Black / Dalit Feminism)

 பெண்ணியக் கோட்பாடுகளில் தலித் அல்லது கருப்பின பெண்ணியம் தனித்துவமான இடத்தைப் பெறுகிறது. இது, பெண்கள் ஒடுக்கப்படுவதற்கான காரணம் பாலினம் மட்டுமல்ல; அதனைச் சேர்த்து சாதி, வர்க்கம், சமூக–பொருளாதார நிலை போன்ற பல்வேறு அடையாளங்களும் செயல்படுகின்றன என்று விளக்குகிறது.

தலித் பெண்ணியத்தின் மையக் கருத்து, ஒடுக்குமுறை பல அடையாளங்களின் கூட்டு விளைவாக உருவாகும் என்பது. சாதி + வர்க்கம் + பாலினம் ஆகியவை ஒன்றாக செயல்பட்டு, பெண்களின் வாழ்க்கையை பல்வேறு ரீதிகளில் பாதிக்கின்றன. அதாவது, மேல்சாதி பெண்கள் அனுபவிக்கும் ஒடுக்குமுறை, தலித் பெண்கள் சந்திக்கும் அனுபவத்துடன் ஒப்பிட முடியாதது. தலித் பெண்கள் சாதியினால் ஏற்படும் கூடுதல் பாகுபாடு மற்றும் சமூக ஒடுக்குமுறைகளை சந்திக்க நேரிடுகிறது.

உதாரணமாக, தலித் பெண் அனுபவம் மேல் சாதி பெண் அனுபவத்திலிருந்து வேறுபடும் என்பது இதன் முக்கியக் கோரிக்கை. உயர்சாதி பெண்கள் தொழில், கல்வி, அரசியல் போன்ற துறைகளில் சமவாய்ப்புகளைப் பெற முயலலாம்; ஆனால் தலித் பெண்கள் சாதியினால் ஏற்படும் தடைகள், எதிர்பாராத பாகுபாடுகள், சமூக ஒடுக்குமுறைகள் போன்றவற்றையும் எதிர்கொள்ள வேண்டும். இந்த விதமான பல அடையாளங்களின் இடையிலான ஒடுக்குமுறை “intersectionality” என அழைக்கப்படுகிறது, மேலும் தலித் பெண்ணியம் இதையே மையமாகக் கொண்டது.

மேலும், தலித் / கருப்பின பெண்ணியம், சாதி மற்றும் வர்க்க அடிப்படையிலான அதிகார அமைப்புகளையும் விமர்சிக்கிறது. பாலின அடிப்படையிலான ஒடுக்குமுறையை மட்டும் கவனிக்கும் பெரும்பாலான பெண்ணிய அணுகுமுறைகளுக்கு இது ஒரு கடுமையான சவாலை ஏற்படுத்துகிறது. ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் பல அடையாளங்களும், அனுபவங்களும் பெண்ணியச் சிந்தனையில் இணைக்கப்பட வேண்டும் என்பதே இதன் முக்கிய நோக்கம்.

முடிவாக, தலித் / கருப்பின பெண்ணியம் பெண்களின் ஒடுக்குமுறையை பல அடையாளங்களின் கூட்டு விளைவாக காண்கிறது. பாலினம் மட்டுமின்றி சாதி, வர்க்கம் ஆகியவை ஒன்றாக செயல்பட்டு பெண்களின் வாழ்க்கையை வடிவமைக்கின்றன. இதனால், ஒடுக்கப்பட்ட மற்றும் பல்வழி அடையாளங்கள் கொண்ட பெண்களின் அனுபவங்களை உணர்ந்து, சமத்துவத்தை ஏற்படுத்துவதற்கான நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும் என்பதே இந்தப் பெண்ணியக் கோட்பாட்டின் மையச் செய்தியாகும். இதில் பூர்வக்குடி பெண்களின் அவலங்களையும் சேர்த்து கொள்ள வேண்டும்.

 

மூன்றாம் உலக பெண்ணியம் (Third World Feminism)

பெண்ணிய அணுகுமுறைகளில் முக்கியமான ஒன்றாக மூன்றாம் உலக பெண்ணியம் விளங்குகிறது. இது, மேற்கு நாடுகளில் உருவான பெண்ணிய சிந்தனைகள் அனைத்துப் பிரதேசங்களுக்கும் பொருந்தாது என வலியுறுத்துகிறது. குறிப்பாக இந்தியா, ஆப்பிரிக்கா போன்ற நாடுகளின் பெண்கள் எதிர்கொள்ளும் பிரச்சினைகள் தனித்துவமானவை என்றும் இது கூறுகிறது.

மூன்றாம் உலக பெண்ணியத்தின் மையக் கருத்து, பெண்களின் வாழ்க்கையை வடிவமைக்கின்ற முக்கியக் காரணிகள் பாலினம் மட்டுமல்ல; அதனைச் சேர்த்து வறுமை, சாதி, மதம், வர்க்கம் போன்ற பல்வேறு சமூக–பொருளாதார சூழல்கள் ஆளுகின்றன என்பதாகும். இந்த காரணிகள், பெண்களின் கல்வி, வேலைவாய்ப்பு, அரசியல் பங்கேற்பு மற்றும் தனிநபர் சுதந்திரத்தை நேரடியாக பாதிக்கின்றன. எனவே, மேற்கு நாடுகளின் ஒரே மாதிரியான பெண்ணிய கோட்பாடுகளை மூன்றாம் உலக பெண்களுக்கு பொருந்தும் விதமாகப் பயன்படுத்துவது போதாது.

உதாரணமாக, வறுமை, சாதி, மதம் ஆகியவை பெண்களின் வாழ்க்கையை தீர்மானித்தல் என்பது மூன்றாம் உலக பெண்களின் அனுபவங்களை வெளிப்படுத்துகிறது. ஏனெனில், குறைந்த வருமானம் கொண்ட குடும்பங்களில் பிறந்த பெண்கள் கல்வி வாய்ப்புகளை முழுமையாகப் பெற முடியாமை, சமூக வர்க்க அடிப்படையிலான பாகுபாடு மற்றும் மத சார்ந்த ஒடுக்குமுறைகள் ஆகியவற்றை சந்திக்க நேரிடுகிறது. இதனால், அவர்களின் வாழ்க்கை பாதிக்கப்பட்டு, சமத்துவமான வாழ்க்கை அனுபவத்தை அனுபவிப்பதில் தடைகள் ஏற்படுகின்றன.

மேலும், மூன்றாம் உலக பெண்ணியம், மேற்கு நாடுகளில் வளர்ந்த லிபரல் அல்லது ராடிக்கல் பெண்ணிய கோட்பாடுகள் அனைத்து சூழல்களுக்கும் பொருந்தும் என்ற பொது கருத்தை சவால் செய்கிறது. உலகின் பல்வேறு பகுதிகளில் பெண்கள் எதிர்கொள்ளும் ஒடுக்குமுறை, பண்பாட்டு, பொருளாதார, மற்றும் சமூக சூழல்களில் மாறுபடுகிறது. எனவே, பெண்கள் விடுதலைக்கு தேவையான நடவடிக்கைகள் அந்த நாட்டின் தனிப்பட்ட சூழலுக்கு ஏற்ப அமைக்கப்பட வேண்டும் என்று இது வலியுறுத்துகிறது.

முடிவாக, மூன்றாம் உலக பெண்ணியம் மேற்கு நாடுகளின் பெண்ணிய கோட்பாடுகள் அனைத்துப் பெண்களுக்கும் பொருந்தாது என்பதை உணர்த்துகிறது. வறுமை, சாதி, மதம் போன்ற காரணிகள், பெண்களின் வாழ்க்கை அனுபவங்களில் மையக் காரணிகளாக விளங்குகின்றன. இதனால், மூன்றாம் உலக பெண்களின் விடுதலை மற்றும் சமத்துவத்தை நோக்கி நடவடிக்கைகள் உள்ளூர் சூழலின் தனித்துவத்தை கருத்தில் கொண்டு மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும் என்பதே இந்தப் பெண்ணியக் கோட்பாட்டின் முக்கியச் செய்தியாகும்.

 

இக்கோ-பெண்ணியம் (சூழலியல் பெண்ணியம்)  (Eco-Feminism)

இக்கோ-பெண்ணியம் (Ecofeminism) தனித்துவமான இடத்தைப் பெறுகிறது. இக்கோ-பெண்ணியம், பெண்களையும் இயற்கையையும் ஒரே ஆதிக்க அமைப்பு (Patriarchy) சுரண்டுகிறது எனக் கூறுகிறது. அதாவது, ஆணாதிக்கத்தின் அடிப்படையில் பெண்களும் இயற்கை வளங்களும் ஒன்றுக்கொரு முறையிலும் அடக்கப்படுகிறன.

இக்கோ-பெண்ணியத்தின் மையக் கருத்து, சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பும் பெண்களின் விடுதலையும் ஒன்றாக இணைக்கவேண்டியதானது. உலகின் பல பகுதிகளில் இயற்கை வளங்கள், நிலம், நீர், காடு ஆகியவை ஆணாதிக்க கட்டமைப்பினால் கையடுக்கப்படுவதால், பெண்கள் சமத்துவம் பெறுவதற்கான வழிகளும் கட்டுப்படுத்தப்படுகின்றன. இவ்வாறு, இயற்கை அழிவு மற்றும் பெண்களின் ஒடுக்குமுறை ஆகியவை ஒன்று என்று இக்கோ-பெண்ணியம் வாதிடுகிறது.

உதாரணமாக, நிலம், நீர், காடு பாதுகாப்பில் பெண்களின் பங்கு மிகவும் முக்கியமானது. பல கிராமப் பகுதிகளில் பெண்கள் தினசரி வாழ்வில் நிலம், நீர், காடுகளை பராமரித்து, தங்களது குடும்பங்களுக்கான உணவு, குடிநீர், மருந்து போன்ற அடிப்படை தேவைகளைச் செய்துகொள்கிறார்கள். ஆனால் இந்த இயற்கை வளங்களை ஆணாதிக்க அமைப்புகள் கையடுக்கும்போது, பெண்களின் வாழ்வும் நேரடியாக பாதிக்கப்படுகிறது. இதுவே இக்கோ-பெண்ணியத்தின் மையக் கருத்தின் பிரதான உதாரணமாகும்.

மேலும், இக்கோ-பெண்ணியம் ஆணாதிக்க சமூக அமைப்புகள் மட்டுமல்ல; மனித–இயற்கை உறவிலும் சமத்துவம் இல்லாததை விமர்சிக்கிறது. பெண்கள் மற்றும் இயற்கை வளங்கள் இரண்டும் ஆணாதிக்க கட்டமைப்பால் அழிக்கப்படுகின்றன, எனவே உண்மையான விடுதலை மற்றும் சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு ஒரே நேரத்தில் செயல்பட வேண்டும் என இது வலியுறுத்துகிறது.

முடிவாக, இக்கோ-பெண்ணியம் பெண்கள் விடுதலை மற்றும் சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு ஒன்றோடு ஒன்று இணைந்தவை எனக் கூறுகிறது. பெண்கள் இயற்கையை பராமரிப்பதில் செய்யும் பங்கு சமூகத்தையும் இயற்கையையும் பாதுகாப்பதில் முக்கியத்துவம் கொண்டது. ஆகவே, சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பை முன்னேற்றியும், பெண்களின் உரிமைகளை முன்னெற்றியும், ஆணாதிக்க அமைப்பின் ஒடுக்குமுறைகளை எதிர்த்து நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும் என்பது இக்கோ-பெண்ணியத்தின் முக்கியக் கருத்தாகும்.

 

பெண்ணியம் என்பது ஒரே சிந்தனையல்ல; அது பல்வேறு சமூக அனுபவங்களையும் ஒடுக்குமுறைகளையும் புரிந்துகொள்ளும் பல்வேறு அணுகுமுறைகளின் தொகுப்பு ஆகும். சமூக சமத்துவத்தை உண்மையில் அடைய, பெண்கள் மட்டுமல்ல, முழு சமூகமும் பெண்ணிய சிந்தனையைப் புரிந்து, நடைமுறைப்படுத்த வேண்டும். பெண்களின் விடுதலை என்பது தனிப்பட்ட நோக்கமாக இல்லை; அது மனித சமூகத்தின் முழுமையான விடுதலையை நோக்கமாகக் கொண்டதாகும்.

 

மேற்கோள்கள் (References – தமிழ் நூல்கள்)

1. வ. கீதா (2014). பெண்ணியம். சென்னை: காலச்சுவடு பதிப்பகம்.
   (தமிழில் பெண்ணியத்தின் அடிப்படை கருத்துகள் மற்றும் வகைகள் பற்றி தெளிவாக விளக்கும் முக்கிய நூல்.)

2. வ. கீதா (2018). பெண்ணிய அரசியல். சென்னை: காலச்சுவடு பதிப்பகம்.
   (பெண்ணியத்தின் அரசியல் பரிமாணம் மற்றும் சமூக கட்டமைப்புகள் குறித்த ஆய்வு.)

3. க. பஞ்சாங்கம் (2009). பெண்ணியக் கோட்பாடுகள். சென்னை: நியூ செஞ்சுரி புக் ஹவுஸ்.
   (லிபரல், மார்க்சிய, ராடிக்கல் உள்ளிட்ட பெண்ணிய வகைகளின் கோட்பாட்டு விளக்கம்.)

4. மங்கையர்க்கரசி (2011). பெண் – உடல் – அதிகாரம். சென்னை: உயிர்மை பதிப்பகம்.
   (பெண்களின் உடல், பாலியல் அரசியல், அதிகாரம் குறித்த ராடிக்கல் பெண்ணிய பார்வை.)

5. சிவகாமி (2007). பெண்ணியக் கட்டுரைகள். சென்னை: காலச்சுவடு பதிப்பகம்.
   (தலித் பெண்ணிய அனுபவங்களையும் சமூக ஒடுக்குமுறைகளையும் விவரிக்கும் கட்டுரைகள்.)

6. ராஜ் கௌதமன் (2005). பெண்ணும் அதிகாரமும். சென்னை: தமிழினி பதிப்பகம்.
   (சாதி, பாலினம், அதிகாரம் ஆகியவற்றின் தொடர்பை ஆராயும் நூல்.)

7. ப. சரஸ்வதி (2010). பெண்கள், சமூகம், அரசியல். சென்னை: விகடன் பிரசுரம்.
   (பெண்களின் அரசியல் பங்கேற்பும் சமூகப் பங்களிப்பும்.)

8. மாலதி மைத்ரி (2016). பெண்ணியக் கவிதைகள்: அரசியலும் அழகியலும். சென்னை: சந்தியா பதிப்பகம்.
   (கலாச்சார பெண்ணியக் கோணத்தில் இலக்கியப் பகுப்பாய்வு.)

9. பிரேமா ரேவதி (2013). பெண் விடுதலைப் போராட்டங்கள். சென்னை: உயிர்மை பதிப்பகம்.
   (பெண்களின் சமூகப் போராட்டங்களின் வரலாறு.)

10. தமிழ்நாடு பாடநூல் கழகம் (2020). பெண்ணிய சிந்தனைகள் (உயர்கல்வி / சமூக அறிவியல்). சென்னை.
    (அகாடமிக் பயன்பாட்டுக்கு ஏற்ற சுருக்கமான, அதிகாரபூர்வ நூல்.)