எங்களுக்கு எதுக்கு பெண்கள் தினம்?

பெண்களுக்கு பாதுகாப்பு, பெண்களுக்கு சுதந்திரம், பெண்களுக்கு கல்வி, பெண்களுக்கு மாநியம், பெண்களுக்காக சட்டம் என பல விஷயங்கள் பெண்களுக்காக செய்யப்படுகிறது; இயற்றப்படுகிறது. ஆனால், அதனால் ஏதேனும் பலன் இருக்கிறதா? உலகம் முழுக்கவே ஆராய்ந்தாலும், இந்த ஆணாதிக்க உலகத்தில் பெண்களுக்கான நிலை படுமோசமாகவே இருக்கிறது.  வெளிப்படையாக தனது கருத்தினை முன்வைக்கும் ஒரு பெண் கடுமையாக விமர்சனத்திற்கு உட்படுத்தப்படும் அவலத்தையும் பார்க்க முடிகிறது.  

கடந்த சில நாட்களாக என் பார்வைக்கு உட்பட்டு நடந்த சம்பவங்களின் அடிப்படையில் நான் எனது சில நிலைப்பாட்டினை பகிர்ந்துகொள்ள நினைக்கிறேன். டெல்லியில் நடந்துக்கொண்டிருக்கும் விவசாயப் போராட்டத்திலிருந்து நமது நாட்டில் காவல்நிலைய கழிப்பறையில் நடந்த பாலியல் பலாத்காரம் வரையில் பல சம்பவங்கள் பெண்களை சினம் கொள்ள செய்வதாக இருக்கிறது. குறிப்பாக பெண்ணிய செயற்பாட்டாளர்கள் மத்தியிலும், இடதுசாரி தோழர்கள் மத்தியிலும் கடும் விமர்சனக்களுக்கு இச்சம்பவங்கள் உள்ளாகியிருக்கின்றன.

டெல்லியில் நடந்துக்கொண்டிருக்கும் விவசாயப் போராட்டத்தில் கணிசமான பெண்கள் படையெடுத்து வந்தபோது, பெண்கள் ஏன் கஷ்டப்படனும் திருப்பி அனுப்பிவிடுங்கள், அல்லது திரும்பி போய்விடுங்கள் என்று மோடி அரசாங்கம் தெரிவித்தப்போது, அதற்கு பெண்கள் மிக தரமான சம்பவத்தை செய்து முடித்து,  ஏன் அவர்கள் திரும்பி போகமுடியாது என்பதை தெரிவித்தனர்.  பெண்கள்  ஈடுபட்ட  டிரெட்கர் பேரணி  விவசாயப் போராட்டத்தில் மிகப் முக்கியமான பேசக்கூடிய விஷயம் என்பதில் மாற்றுக்கருத்து இருக்க முடியாது. காப்ரெட்டுக்கு ஆதரவாக தன் அதிகாரக் கைகளை கொடுக்கும் இந்திய அரசு, விவசாயிகளுக்கு எதிராக அவர்களின் கோரிக்கைகளை காலில் போட்டு மிதிக்கிறது.

விவசாயிகளுக்கு ஆதரவாக பேசுபவர்களையும் பி.ஜெ.பி அரசால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை. அவர்கள் சொந்த நாட்டுக்காரர்களாக இருந்தாலும், வெளிநாட்டுக்காரர்களாக இருந்தாலும்  மாஃபியாக்களைப் போல அவதூறுகளையும் மிரட்டல்களையும் விடுக்கிறது.

கெனடா பிரதமர் ஜஸ்டின் ட்ரூடோ உட்பட தொடர்ந்து விவசாயப் போராட்டம் குறித்து பேசுவது செய்திகளாக மாறுகிறது.  இருப்பினும்,  பெண்களின் குரல்தான் கவனிக்ககூடியதாகவும் பலரும் திரும்பிப் பார்க்ககூடிய வகையிலும் இருந்தது; தொடர்ந்து இருந்தும் வருகிறது.  பெண்களின் குரலுக்கு, மோடி அரசாங்கத்தில் இருக்கும் ஆண்களின் எதிர்வினை எப்படி இருக்கிறது என்றால், மிக மோசமாகவும், கிட்டதட்ட தீவிரவாதிகளைப்போலவும் இருக்கிறது.

ஆபாச வீடியோவை வெளியிடுவோம், உள்நாட்டு விவகாரத்தில் தலையிட வேண்டாம்; அவள் ஒழுங்கா? பத்தினியா? இறையாண்மையை கெடுக்கிறார்கள், இன்னும்… இன்னும்… இன்னும்.

இந்தியாவின் இயற்கை ஆர்வலர்,  திஷா ரவியின் கைது நடவடிக்கை, உலக அளவில் சினத்தை ஏற்படுத்துவதாக  மாறியிருக்கிறது.  இத்தனைக்கும்  திஷா செய்தது   குற்றமே அல்ல. டெல்லி விவசாயப் போராட்டத்திற்கு ஆதரவாக குரல் எழுப்பிய   சூழலியலாளர் கிரேட்டா துன்பர்க்-க்கு ஆதரவாக செயல்பட்டார் என்று டெல்லி போலிசார் கைது செய்திருக்கிறார்கள்.   கிரேட்டா துன்பர்க் கூலிக்கு வேலைசெய்யும் செயற்பாட்டாளர் அல்ல. அவரின் தந்தை முதற்கொண்டு இயற்கைக்காக போராடியவர்கள் என்பது இங்கு கவனிக்ககூடியது.

கிரேட்டா துன்பர்க்  வழியைப் பின்பற்றி திஷா ரவி முன்னெடுக்கும் பருவநிலை மாற்றம் தொடர்பான போராட்டங்களை சம்பந்தப்படுத்தி இந்தக் கைது நடவடிக்கையை மேற்கொண்டிருக்கிறார்கள்.  இத்தனைக்கும் திஷா கடந்த சில மாதங்களாகவே பருவநிலை மாற்றம் தொடர்பாக தீவிரமான பிரச்சாரங்களை முன்னெடுத்து வருவதோடு செயற்பட்டும் வருகிறார். அப்போதெல்லாம் இந்த கூட்டத்திற்கு திஷா என்பவர் குற்றவாளையாக தெரியவில்லை.  எப்போது கிரேட்டா துன்பர்க்  என்பவர் விவசாயிகளுக்காக குரல்கொடுத்தாரோ மோப்பம் பிடிக்க தொடங்கிவிட்டனர் மோடி அரசு.   திஷாவை  தடுப்புக்காவலில் நிறுத்தியிருப்பது குரல்வளையை நெறிக்கும் செயலாகும்.  திஷாவின் வழக்கை விசாரித்த நீதிமன்றம் திஷா குற்றமற்றவர் என்று ஜாமின் வழங்கியிருக்கிறது.

கடந்த மாதத்தில் ஹரியான  மாநிலத்தில் கைது செய்யப்பட்டிருக்கும் மற்றுமொரு பெண் செயற்பாட்டாளர் நோதீப் கவுர்.  ஒரு மாதத்திற்கும் மேலாக சிறையில் இருக்கும் 25 வயதான இந்திய தொழிலாளர் உரிமை ஆர்வலர் நோதீப் கவுரின் விடுதலைக்கு  உலகளாவிய அளவில் ஆதரவு குவிகிறது. ஆனால், எந்த ஆதரவு குரலும், இந்திய அதிகார வர்கத்தின் காதுகளுக்கு போகவே இல்லை. 

டெல்லியின் புறநகரில் உள்ள குண்ட்லி தொழில்துறை பகுதியில் (கேஐஏ) ஒரு தொழிற்சாலைக்கு வெளியே நடந்த போராட்டத்தில் பங்கேற்றபோது ஜனவரி 12 ஆம் தேதி நோதீப் கைது செய்யப்பட்டார். போலீஸ் கஸ்டடியில் உள்ள அவர் கடும் சித்திரவதைக்கு ஆளாகி வருகிறார். பாலியல் வன்கொடுமைக்கும் உட்படுத்தப்பட்டுள்ளார் என்றும் கூறப்படுகிறது. அவருக்கு ஜாமீன் கொடுக்கப்படவில்லை. அவரின் புகைப்படம் எரிக்கப்பட்டுள்ளது. பஞ்சாபில் கிராமப்புறத்தில் ஒரு ஏழை பட்டியலினத்தைச் சேர்ந்த குடும்பத்திலிருந்து வந்த நோதீப், நிதி சிக்கல்களால் உயர்நிலைப் பள்ளிக்குப் பிறகு தனது படிப்பை நிறுத்த வேண்டியிருந்தது. சீக்கியம் சமத்துவத்தைப் போதித்தாலும், சாதி பாகுபாடு பஞ்சாபில் நிலைத்திருக்கிறது. மாநில மக்கள்தொகையில் மூன்றில் ஒரு பங்கு பட்டியலினத்தவர்கள்தான்.  சம்பள உயர்வுக்காக போராடிய அவருக்கு அரசு கொடுத்திருக்கும் சன்மானம் சிறைவாசம்.

நமது நாட்டிலும் சில மாதங்களுக்கு முன்பு அரசு மருத்துவமனை வளாகத்தில் களப்பணி தொழிலாளர்களுக்காக முன்னெடுத்தப் போராட்டத்தில் பெண்கள் கைது செய்து அழைத்துப்போனது இன்னும் சிலருக்கு நினைவில் இருக்கலாம்.

பாலியல் சீண்டல் செய்வதும் பாலியல் அவதூறு பரப்புவதும்கூட நமது நாட்டில் மிக எளிமையான ஒன்றாக இருக்கிறது. மிக அண்மையில் அரசியலில் இருக்கும் பெண்ணான  மிகுந்த செல்வாக்கு கொண்ட அரசியல் பெண்ணான காமாச்சி மீது அவதூறு கூறியபோது , சம்பந்தப்பட்டவர் மீது எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்கப்படவில்லை. அவருடைய கதறல் வெறும் கூச்சலாகவே மறைந்துபோனது. ஆனால், அதே அரசியல் பெண் காமாட்சி, டிக் டோக்கில், வரும்  ஒரு பெண்ணைப் பற்றி பேசும் வாய்ப்பு கிடைக்கும்போது,  வகுப்பெடுக்கிறார். ஆண்களைப்போலவே.

எது பெண் சுதந்திரம், எது பெண் சுதந்திரமில்லை என்பதில் நம் பெண்களுக்கு எப்போதும்  குழப்பமிருக்கிறது.  அந்தக் குழப்பத்திற்கு யாரும் வகுப்பெடுக்க முடியாது.  இதற்குதான் பகுத்தறிவு  அவசியமாக இருக்கிறது. அதோடு, இதுவரை பெண்கள் மேற்கொண்ட போராட்டங்களையும் களப்பணிகளையும் பெண்கள்  தெரிந்துவைத்திருந்தார்கள் என்றால் அவர்களின்  சுதந்திரம்  எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பதில் அவர்களுக்கு ஒரு தெளிவு கிடைக்க வாய்ப்பு இருக்கும்.

நமது நாட்டில், பாலியல் துன்புறுத்தலுக்கு இன்னும் ஒரு சட்டம் இயற்றாதது வேதனையான விஷயம். இம்மாதிரியான அரசியல் மற்றும் சட்ட ஊனத்தோடுதான் பெண் உரிமையைக்குறித்து சொந்த நாட்டிலேயே கதறிக்கொண்டிருக்கிறோம்.

பெண்கள் தினம் என்பது, தன்னை பகட்டாக அலங்கரித்துக்கொண்டு கேக் வெட்டி  குதூகலிக்கும் கொண்டாட்டம் என பல பெண்கள் தவறாக நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.  உண்மையில் இன்று நாம்  சுதந்திரமாக வாழ தன் உயிரை நீத்த பெண்களை நினைத்துப்பார்க்கும் ஒரு நாள் என்பதை மறந்தே போகிறார்கள்.  நாம் கொண்டாடும் அனைத்துலக பெண்கள்  தினத்திற்கு உண்மையில் என்னதான்  அர்த்தம் இருக்கிறது?   

மலேசிய `பாடப் புத்தகத்தில் பெரியார் படம் இருக்கக் கூடாது` - இந்து சங்கத்தின் எதிர்ப்பால் சர்ச்சை!

முதல் பத்திரிக்கை செய்

தைப்பொங்கல் இந்து மதத்தவர்கள் மட்டும் கொண்டாடும் ஒரு பண்டிகையல்ல. முஸ்லிம் தமிழர்களும், கிறிஸ்தவத் தமிழர்களும் கொண்டாடும் உழவர் திருநாள்.

மலேசியா: மலேசிய இந்துச் சங்கம், அங்கிருக்கும் தமிழ்ப் பள்ளிகளில் திராவிடக் கொள்கையைப் பரப்புவதை நிறுத்திக் கொள்க என்று பத்திரிக்கை செய்தியை வெளியிட்டது தொடர்ந்து அங்கு வாழும் தமிழர்கிடையே சர்ச்சை வெடித்துள்ளது. கடந்த பிப்ரவரி 16-ஆம் தேதி அது தொடர்பான அறிக்கையினை மலேசிய இந்துச் சங்கம் அதிகாரப்பூர்வமாக மலேசிய தமிழ் பத்திரிக்கைகளுக்கு அனுப்பியது.

குறிப்பிட்ட அறிக்கையில், மலேசிய இந்து சங்கம்  தமிழ்ப்பள்ளிகளில் இந்து சமய புறக்கணிப்பும் திராவிட கொள்கையைப் பரப்பும் நடவடிக்கைகள் தீவிரமாக மேற்கொள்ளப்படுவதாகவும், கல்வி அமைச்சின் பாடத்திட்டப் பிரிவின் சில அதிகாரிகள் பள்ளியில் திராவிட கொள்கைகளைப் பரப்புவதாகவும் அந்த அறிக்கையில் குற்றம் கூறியிருந்தது. அதோடு, பள்ளி பாட நூலில் தை மாத முதல் நாளே தமிழர் புத்தாண்டு என்ற கருத்து திணிக்கப்படுவதையும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது என்றும், மறைமுகமாக பள்ளிப்பாட புத்தகங்களில் பெரியாரின் கொள்கைகளும் அவரைப்பற்றிய செய்தி திணிப்பும் மேலோங்கி இருப்பது ஏற்றுக்கொள்ள முடியாத ஒன்று என்றும் அச்சங்கம் மிக கடுமையாக எச்சரித்திருந்தது.

அதிர்ச்சியும் கோபமும்...

இந்து சங்கத்தின் இந்த பத்திரிக்கை செய்தி மலேசிய தமிழர்களிடையே அதிர்ச்சியையும் சினத்தையும் ஏற்படுத்தியுள்ளது. தொடர்ந்து பத்திரிக்கையிலும், சமூக ஊடகங்களிலும் இது தொடர்பான எதிர்வினைகளை   குறிப்பாக திராவிடக் கொள்கையை பின்பற்றுபவர்களும்  பெரியார் ஆதரவாளர்களும் தமிழ் பற்றாளர்களும் இந்து சங்கத்தின் இந்த அறிக்கைக்கு எதிர்வினையாற்றி வருகிறார்கள்.  

மோகன் ஷான் கடந்த முறை பேசியது

மலேசிய இந்து சங்கத்தின் தலைவரான மோகன் ஷான் வெளியிட்டிருக்கும் இந்தக் கருத்துக்கு, மலேசிய இந்தியர்களின் தாய் கட்சியான ம.இ.கா தனது எதிர்ப்பினை தெரிவித்திருக்கிறது. பொங்கல் என்பது பண்பாட்டு விழா என்றும் அதற்கு மதச் சாயம் பூச வேண்டாம் என்றும் அந்தக் கட்சி மலேசிய இந்து சங்கத்திடம் வழியுறுத்தியிருந்தியது. மேலும், இந்து சங்கம் வெளியிட்ட அறிக்கையை மீட்டுக்கொள்ள வேண்டும் என்றும் அந்த கட்சி கூறியிருந்தது. ஆனாலும், ம.இ.கா-வைத் தவிர, எந்த ஒரு மதம் சாரா இயக்கமோ அல்லது திராவிட இயக்கமோ இந்து சங்கத்திற்கு எழுத்துப்பூர்வமான எதிர்வினையை ஆற்றவில்லை என்றாலும் பல தனி மனிதர்கள் இந்து சங்கம் மீதான தங்கள் அதிருப்தியை பதிவு செய்து வருகின்றனர்.

பாடப்புத்தகத்தில் உள்ளது

தமிழருக்கான புத்தாண்டு தை முதல்நாள்தான். தைப்பொங்கல் இந்து மதத்தவர்கள் மட்டும் கொண்டாடும் ஒரு பண்டிகையல்ல. முஸ்லிம் தமிழர்களும், கிருஸ்துவ தமிழர்களும் கொண்டாடும் உழவர் திருநாள். அதற்கு மதச் சாயத்தை பூச வேண்டாம் என சமூக ஊடகங்களில் அவர்கள் வழியுறுத்தி வருகிறார்கள். இந்து சங்க தலைவர் மோகன் ஷான் வழியுறுத்தும்   ஆர்.எஸ்.எஸ் சித்தாந்தத்தினால் மலேசிய நாட்டில் தமிழையும் தமிழனையும் ஒருபோதும் வெல்ல முடியாது என்று வெளிப்படையான கோபத்தினையும் பலர் பதிவு செய்து வருகின்றனர். 

தமிழ்ப் புத்தாண்டு

இதனைத் தொடர்ந்து மோகன் ஷான் மற்றுமொரு அறிக்கையை பத்திரிக்கைகளுக்கு வெளியிட்டார். அதில் ‘’சித்திரை முதல் தேதிதான் தமிழர் புத்தாண்டு. அதில் எந்த மாற்றுக்கருத்துமில்லை. தமது இந்தக் கூற்றோடு இந்து மதம் சார்ந்த 13 இயங்கங்கள் உடன் பட்டிருப்பதாக அவர் அந்த அறிக்கையில் தெரிவித்திருக்கிறார். தவிர தமது சங்கம் பொங்கலுக்கு மதத் சாயம் பூசுகிறது என்று சிலர் கூறுவது வேடிக்கையாக இருக்கிறது என்றும் அவர் கூறியிருந்தார்.

இரண்டாவது பத்திரிக்கை செய்தி

மோகன் ஷானின் இந்த மறு அறிக்கையால் இந்தச் சர்ச்சையானது இன்னும் அங்கு தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. இதனால், இந்த விவாதமானது மேலும் தீவிரமடைந்து வருகிறது.

 மலேசிய இந்து சங்கத்திற்கு நிலையான ஒரு கருத்து இல்லை என்று மோகன் ஷானின் கருத்தை எதிர்ப்பவர்கள் பதிவு செய்து வருகிறார்கள். சில வருடங்கள் வரையில் அரசு ஆதரவின் கீழ் ‘ஒரே மலேசியா’ எனும் கோட்பாட்டின் கீழ் பொங்கல் பண்டிகையை மதம்-இனம் சாராது மலாய்க்காரர்களும் தமிழர்களோடு சேர்ந்து கொண்டாடினர். 2018-ஆம் ஆண்டில் பொங்கல் மதம் சார்ந்த பண்டிகை. பள்ளிகளில் அதை செய்ய அனுமதிக்ககூடாது; மலாய் மாணவர்கள் பொங்கல் பண்டிகளில் ஈடுபடக்கூடாது என்ற மலாய் அதிகாரி ஒருவர் தெரிவித்த கருத்துக்கு இதே இந்து சங்கத்தை சேர்ந்த மோகன் ஷான் பொங்கல் மதம் சார்ந்த பண்டிகை அல்ல, அது பண்பாட்டு விழா என்று அறிக்கைவிட்டிருந்தார். தான் கூறிய கூற்றுக்கு எதிராக இப்போது அவரே மாற்றிப் பேசுகிறார் என்று பலர் விமர்சிக்கின்றனர்.

பாடத்திட்டம்

மலேசிய அரசு பாடத்திட்ட வழக்கம்படி 6 ஆண்டுக்கு ஒரு முறை புதிய பாடப் புத்தகம் தயாரிக்கப்படும். அதன்படி கடந்த 2016-ஆம் ஆண்டு தயாரிப்பு பாடப்புத்தகத்தில் தமிழர்களுக்கு பங்காற்றிய 3 அறிஞர்கள் குறித்து சிறு குறிப்பு எழுதப்பட்டிருக்கிறது. அதில்  10 வரிகளில் பெரியார் குறித்த அறிமுகம் எழுதப்பட்டிருக்கிறது. அடுத்தாண்டு இந்தப் பாடப்புத்தகம் காலாவதியாகும் நிலையில், பெரியார் குறித்த தகவல்கள் பாடப் புத்தகத்தில் இருப்பது சமயத்திற்கு எதிரானது என்று மலேசிய இந்து சங்கம் எதிர்ப்பு தெரிவித்திருக்கிறது. இந்த நிலைப்பாட்டு தொடர்பாக மலேசிய தமிழர்கள் இந்து சங்கத்திற்கு எதிரான கருத்தினை தெரிவித்து வருகிறார்கள். பொங்கல் தமிழர் திருநாள், அது தமிழர்களின் புத்தாண்டு என்று தொடர்ந்து பலர் குரல் எழுப்பி வருகின்றனர். இந்த எதிர்ப்பு குரலானது நாளுக்கு நாள் தீவிரமடைந்து வருகிறது குறிப்பிடதக்கது.

இந்து சங்கம் குற்றம் சுமத்தியிருப்பது போல எந்த எதிர்மறை கருத்தையும் கல்வி பாடத்தில் இல்லை என்றும், அது கூறியிருப்பதுபோல பள்ளிப்பாடப்புத்தகத்தில் பொங்கல் விழா தமிழர்களின் புத்தாண்டு என்ற கருத்தினை மாணவர்கள் மத்தியில் திணிப்பதுபோன்ற எந்த பதிவும் இல்லை என்று கல்வியாளர்களும் தங்கள் கருத்தினை தெரிவித்திருக்கின்றனர்.           

மோகன் ஷான் கூறுவது என்ன?

``இறையாண்மையைப் போற்றும் மலேசியத் திருநாட்டில் இந்து சமயத்துக்கு எதிரான கொள்கைகளைக் கொண்டவர்களின் சித்திரத்தையும், அவர்களைப் பற்றிய குறிப்புகளையும் பாடத்திட்டத்தில் இணைப்பது என்பது மிகக் கடுமையாகப் பார்க்க வேண்டிய ஒரு விஷயம். 6-ம் வகுப்பு பாடப்புத்தகத்தில் ஈ.வெ.ராமசாமி, அன்னை தெரேசா ஆகியோரின் படங்கள் இடம்பெற்றுள்ளன. மேலும், காவி உடையில் காட்சியளிக்கும் சுவாமி விவேகானந்தர் வெள்ளை உடையில் இருப்பது போன்று காட்டப்பட்டதன் உள்நோக்கம்தான் என்ன?" என்று மோகன் ஷான் கேள்வி எழுப்புகிறார்.

யோகி சந்துரு, விகடன் இணையதளத்துக்காக மலேசியாவிலிருந்து..

1/3/2021

https://www.vikatan.com/news/general-news/hindu-sangam-opposes-periyar-picture-in-tamil-subjecs-in-malaysia-schools

 நன்றி ஆனந்த விகடன்

நிரந்தரமாக உறங்கியது ஓவியர் ஜெகன்நாத்தின் தூரிகை

பிறப்பு இல்லாமலே நாளொன்றும் இல்லை

இறப்பு இல்லாமலும் நாளொன்றும் இல்லை
நேசத்தினால் வரும் நினைவுகள் தொல்லை

மறதியைப் போல் ஒரு மாமருந்தில்லை...

இறுதி யாத்திரைக்கு கொண்டு செல்லும் முன், வைரமுத்துவின் இந்த வரிகளை  சடங்கு செய்பவர் பாடும்போது, மன இறுக்கத்தை என்னால் கட்டுப்படுத்தவே முடியவில்லை.  கடந்த 9 ஆண்டுகளில் நான் 4 முறை அவரோடு உரையாடி இருக்கிறேன். இந்த நேரத்தில் அவரை சந்தித்துப் பேசிய பொழுதுகள் ஒவ்வொன்றாக நினைவில் வந்துக்கொண்டிருக்கிறது. மனம் தவித்தப்படியே அலைகிறது. அவர் போயிருக்கும் வேறொரு உலகமும் வண்ணங்களால் அவரை ஆராதிக்கும். பூ தூவி வரவேற்கும். ஆனால், இங்கே அவரின் வெற்றிடத்தை யாரால் நிரப்பமுடியும்?

இந்தக் கோவிட் காலகட்டத்தில் மரணம்  வேதனையான ஒன்றாக மாறியிருக்கிறது. மனைவியும் மகளும் இந்தியாவில் இருக்க, உடன்பிறப்புகளும், நண்பர்களும், தன் ஓவிய மாணவர்களும் இறுதி அஞ்சலி செலுத்திட தன் இறுதி யாத்திரியை முடித்துகொண்டார் அந்த மாபெரும் ஓவியர்.

பூர்வீக நிலத்தை பறிகொடுத்த செமெலாய் பூர்வக்குடிகள்

தொடர்ந்து அதிகார வர்கத்தினரால் புறக்கணிக்கப்பட்டு வருகிறார்கள் பூர்வக்குடிகள். இம்முறை அவர்களின் பணப்பசிக்கு இரையாகியிருப்பது செமெலாய் பூர்வக்குடிகளின் பூர்வீக நிலம்.

 சிலநாட்களுக்கு முன்பு (16/2/2021) மலேசியகினி வெளியிட்ட இச்செய்தி குறித்து யாரும் பெரிதாக கவலைக்கொள்ளவில்லை. அக்கரையும் கொள்ளவில்லை. பஹாங், பெராவில் ஒரு நூற்றாண்டுக்கும் மேலாக வாழ்ந்த அவர்களின் பூர்வீக நில வழக்கில் அவர்கள் தோல்வியை தழுவிவிட்டனர் என்று அவர்களின் வழக்கறிஞர் அஹ்மாட் நிஜாம் ஹமிட் தெரிவித்தார். அந்த மக்களின் ரத்தமும் சதையுமாக இருங்க இந்த வனம் தற்போது செம்பனை தோட்டமாக மாறுவதற்கு தனியார் கைக்கு போய்விட்டது.  

 

655 ஹெக்டர் நிலம் சுமார் 100 ஆண்டுகள் குத்தகைக்கு Elite Agriculture Sdn Bhd என்ற தனியார் நிறுவனத்திற்கு திரும்பவும் கைமாறுகிறது.  செமெலாய்  ஒராங் அஸ்லி சமூகம் கம்பாங் லுபுக் பெராவிலும் அதைச் சுற்றியுள்ள பகுதியிலும் ஆறு தலைமுறைகளாக வாழ்ந்து வருவதாகவும், இது 100 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாகும் என்றும் கூறுகின்றனர். தவிர இந்தக் கிராமம் ஒராங் அஸ்லி மேம்பாட்டுத் துறையால் (ஜாக்வா) அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளதாகவும், கூறப்படுகிறது. இருப்பினும் பூர்வக்குடிகளின் வாழ்க்கையா அல்லது பணமா என்று வரும்போது, வெல்வது பணம் மட்டும்தான்.

பெண்கள் வாய்த்திறந்தால்- இந்த ஆணாதிக்க சமூகத்தினால் தாங்கத்தான் முடியுமா?

 கடந்த சில நாட்களாக அவதானித்து நான் கூற வருவது இதுதான்.  டெல்லியில் நடந்துக்கொண்டிருக்கும் விவசாயப் போராட்டத்தில் கணிசமான பெண்கள் படையெடுத்து வந்தபோது, பெண்கள் ஏன் கஷ்டப்படனும் திருப்பி அனுப்பிவிடுங்கள், அல்லது திரும்பி போய்விடுங்கள் என்று மோடி அரசாங்கம் தெரிவித்தப்போது, அதற்கு பெண்கள் மிக தரமான சம்பவத்தை செய்து முடித்து,  ஏன் அவர்கள் திரும்பி போகமுடியாது என்பதை தெரிவித்தனர்.  பெண்கள்  ஈடுபட்ட  டிரெட்கர் பேரணி  விவசாயப் போராட்டத்தில் மிகப் முக்கியமான பேசக்கூடிய விஷயம் என்பதில் மாற்றுக்கருத்து இருக்க முடியாது.

அதனைத்தொடர்ந்து இந்தப் போராட்டமானது மேலும்,  உலக மக்கள் பார்வையில் விரிவடைந்தது.  வெளிநாட்டிலிருந்து பல பிரபலங்களும் பிரபலம் அல்லாதவர்களும் டிவிட்டர் வழி குரல் கொடுத்தார்கள்.  முகநூலில் எழுதினார்கள். கெனடா பிரதமர் ஜஸ்டின் ட்ரூடோ உட்பட தொடர்ந்து விவசாயப் போராட்டம் குறித்து பேசியது செய்திகளாக மாறியது.  இருப்பினும்,  பெண்களின் குரல்தான் கவனிக்ககூடியதாகவும் பலரும் திரும்பிப் பார்க்ககூடிய வகையிலும் இருந்தது; தொடர்ந்து இருந்தும் வருகிறது.  பெண்களின் குரலுக்கு, சங்கிகளின் அதாவது சங்கிகளின் கூட்டத்தில் இருக்கும் ஆண் சங்கிகளின் எதிர்வினை எப்படி இருக்கிறது என்றால், மிகக் கேவலமாக, கிட்டதட்ட தீவிரவாதிகளைப்போல இருந்தது.

ஆபாச வீடியோவை வெளியிடுவோம், உள்நாட்டு விவகாரத்தில் தலையிட வேண்டாம்; அவள் ஒழுங்கா? பத்தினியா? இறையாண்மையை கெடுக்கிறார்கள்… , லப லபா.. லப லபா.. லப லபா.

தற்போது திஷா ரவியின் கைது நடவடிக்கை, உலக அளவில் சினத்தை ஏற்படுத்துவதாக இருக்கிறது.  இத்தனைக்கும்  திஷா செய்தது மாபெரும் குற்றமல்ல. டெல்லி விவசாயப் போராட்டத்திற்கு ஆதரவாக குரல் எழுப்பிய   சூழலியலாளர் கிரேட்டா துன்பர்க்-க்கு ஆதரவாக செயல்பட்டார் என்று டெல்லி போலிசார் கைது செய்திருக்கிறார்கள்.   கிரேட்டா துன்பர்க் கூலிக்கு வேலைசெய்யும் செயற்பாட்டாளர் அல்ல. அவரின் தந்தை முதற்கொண்டு இயற்கைக்காக போராடியவர்கள் என்பது இங்கு கவனிக்ககூடியது.

கிரேட்டா துன்பர்க்  வழியைப் பின்பற்றி திஷா ரவி முன்னெடுக்கும் பருவநிலை மாற்றம் தொடர்பான போராட்டங்களை சம்பந்தப்படுத்தி இந்தக் கைது நடவடிக்கையை மேற்கொண்டிருக்கிறார்கள்.  இத்தனைக்கும் திஷா கடந்த சில மாதங்களாகவே பருவநிலை மாற்றம் தொடர்பாக தீவிரமான பிரச்சாரங்களை முன்னெடுத்து வருவதோடு செயற்பட்டும் வருகிறார். அப்போதெல்லாம் இந்த கூட்டத்திற்கு திஷா என்பவர் குற்றவாளையாக தெரியவில்லை.  எப்போது கிரேட்டா துன்பர்க்  என்பவர் விவசாயிகளுக்காக குரல்கொடுத்தாரோ மோப்பம் பிடிக்க தொடங்கிவிட்டனர் சங்கிகள்.  அவர்களின் கேவலமான மோப்பத்தினால் அறியப்படுத்தியது திஷா  ராஜதுரோகத்தை செய்துவிட்டாராம்.  பெண்களின் குரல்களுக்கு கதறுகிறார்கள் கதறுகிறார்கள் கதறி துடிக்கிறார்கள்  ஆணாதிக்க சங்கிகள்.  

மேன்மை தங்கிய ஜொகூர் சுல்தானின் காதல் கதை

மலேசிய சுல்தான்களில்  மிகவும் வெளிப்படையானவர் ஜொகூர் சுல்தாந்தான். தவிர மற்ற மாநில சுல்தான்ளைவிட  மேன்மை தங்கிய ஜொகூர் சுல்தான் இப்ராஹிம் சுல்தான் இஸ்கந்தார், மக்களோடு அதிகம் நெருங்கி பழகக்கூடியவர். ஜொகூர் வாசிகளும் அதிகம்  தங்களது சுல்தானை ரசிப்பதையும் மதிப்பதையும்  காண முடியும்.  இன்னும் சொன்னால் சுல்தான்கள் இருக்கும் மாநிலங்களில் ஏதேனும்  உள்ளூர் பிரச்னை அல்லது மக்கள் பிரச்னை என்றால் மக்கள் நாடுவது சட்ட மன்ற உறுப்பினரைத்தான்.  ஆனால், ஜொகூர் மக்களின் பிரச்னை, சட்ட மன்றம் - நாடாளுமன்றம் போவதற்கு முன்பே சுல்தானின் பார்வைக்கு போய்விடும். அந்த அளவுக்கு தன் மக்களுக்காக முன்னிலையில் நிற்பார் ஜொகூர் சுல்தான்.

5 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு  அதாவது 2015-ஆம் ஆண்டு சுல்தான் இப்ராஹிம் சுல்தான் இஸ்கந்தாரின் முடிசூட்டு விழா கோலாகலமாக அவரின் மாநிலத்தில் நடந்தது. 55 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு நடந்த பிரமாண்ட அரச  வைபவம் அது.  மாநிலமே விழாக்கோலம் பூண்டு அந்த வரலாற்று நிகழ்வை கொண்டாடியது.  அந்த நாளில் அவர் தனது வாழ்க்கையில் நிகழ்ந்த, சந்தித்த பல்வேறு சுவாரஸ்யமான சம்பவங்களை பற்றி  மிகவும் வெளிப்படையாகப் பகிர்ந்துகொண்டார்.  அவர் பகிர்ந்துகொண்ட விஷயங்களில் அவரின் காதல் கதையும் அடங்கும். தனது துணைவியார் ராஜா ஸாரித் சோஃபியாவை, சுல்தான் கரம் பிடித்தக் கதையை முதல் முறையாக வெளியுலகிற்கு அவர் பகிர்ந்துகொண்டார். 

2015-ஆம் ஆண்டு ஒரு மலாய் பத்திரிக்கையில் வந்த செய்தியை தழுவி இந்த கட்டுரை எழுதப்பட்டிருக்கிறது. இந்தக்  காதலர்  தினத்தில் சுல்தானின் கதையை பகிர்ந்துகொள்கிறேன்.  

சுல்தான் இப்ராஹிம் சுல்தான் இஸ்கந்தார், தனது துணைவியார் ராஜா ஸாரித் சோஃபியாவை எங்கு சந்தித்தார்? எப்படி காதலில் விழுந்தார்? எப்படி ராணியாரைக் கவர்ந்தார்? சுல்தானே அதை பேசுகிறார்…

“துணைவியார் ராஜா ஸாரித் சோஃபியாவை நான் முதலில் சந்திக்கவில்லை.   தொலைபேசி வழியாகத்தான் அவருடன் பேசினேன். எனக்குத் தெரிந்த ஒருவர் அவரின் தொலைபேசி எண்ணை கொடுத்து, பேசச்சொன்னார். ராஜா ஸாரித் சோஃபியாவை எப்படியும் கவர்ந்துவிடலாம் என்றுதான் நினைத்தேன். அப்படி கவர்ந்திருந்தால், அது எனக்கு பெரிய சாதனை.

நான் இளவரசி ராஜா ஸாரித் சோஃபியாவை அழைத்தேன். ஆனால், அவர் என்ன நினைத்தாரோ தெரியவில்லை என்னிடம்  பேசவே இல்லை. என்னைக் கண்டுகொள்ளவும் இல்லை. பேசாமல் அவர் தொலைபேசியை வைத்துவிட்டார். நான் மீண்டும் அழைத்தேன். அவரோ, தொலைபேசியை எடுக்கவில்லை.  எனக்கு அவமானமாகிவிட்டது. தொலைபேசியில்  அழைப்பதை நிறுத்திக்கொண்டேன். ராஜா ஸாரித் சோஃபியாவை சந்திப்பதற்கு முன்பே நான் அவருடன் காதலில் விழுந்துவிட்டேன் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்.

ஆறு மாதங்கள் கடந்திருக்கும். ஒரு நாள் அதே நபர், ராஜா ஸாரித் சோஃபியாவின் புதிய தொலைபேசி எண்ணை என்னிடம் கொடுத்தார். வெளிநாட்டில் படித்துக்கொண்டிருந்த அவர் விடுமுறைக்காக வந்திருந்தார். ‘’அழைத்துப்பேசு’’ என்று என்னை நச்சரித்துக்கொண்டே இருந்தார். என்னால் மீண்டும் ஒருமுறை  ஏமாற்றத்தை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது, வெட்கமாக இருக்கிறது என எவ்வளவோ சொல்லி பார்த்தேன். அவர் விடுவதாக இல்லை. இறுதியில் அவரின் தொந்தரவு தாங்க முடியாமல் மீண்டும் ராஜா ஸாரித் சோஃபியாவை தொலைபேசியில் அழைத்தேன்.

மறுமுனையில் அவரின் குரல் கேட்டது. நான் பேசினேன், பேசினேன், பேசிக்கொண்டே இருந்தேன்.  நான்கு மணி நேரம். நான் மட்டுமே பேசிக்கொண்டிருந்தேன்.  அவர்  நான் பேசுவதைக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தாரே தவிர ஒரு வார்த்தைப் பேசவில்லை. பிறகு, ஒவ்வொரு நாளும், காலையிலும், இரவிலும் நான் அவரை அழைத்துப்பேசுவேன். சில சமயம், இரவில் அவர் தூங்கி விடுவார், ஆனால், நான் மட்டும் பேசிக்கொண்டே இருப்பேன்.

சில தினங்களுக்குப் பிறகு, நான் என் தந்தையுடன் ஜொகூரில் உள்ள தீவுகளைச் சுற்றிப்பார்க்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. அப்போதெல்லாம் கைபேசி இல்லையே. ஆகவே, ஜொகூர் திரும்பியதும், உடனே அவரை நான் அழைத்தேன். மறுமுனையில் அவர் சொன்ன வார்த்தைகள் என்னை அப்படியே புல்லரிக்க வைத்தது. “உங்கள் பேச்சை கேளாமல் நான் எவ்வளவு உங்களை “மிஸ்” பண்ணேன் தெரியுமா?  என்று  கேட்டாரே….  அந்தக் கனமே அவரின் காதலைப் புரிந்துகொண்டேன்.

இப்படியே தொலைபேசியில்தான் எங்கள் காதல் வளர்ந்தது. ஒருநாள் இரவு,  ராஜா ஸாரித்துடன் பேசிவிட்டுத் திரும்பினேன். அங்கே என் தந்தை நிற்பதைக் கண்டு ஒரு வினாடி உறைந்துபோனேன். நான் தொலைபேசியில் பேசிக்கொண்டிருப்பதை அவர் கேட்டுக்கொண்டிருந்தார் என்பதை நான் உணரவில்லை.

யாரிடம் பேசுகிறாய்? என்று கேட்டார். நானும்,  அவர் பேராக் சுல்தானின் மகள் என்று சொன்னேன். அவரைச் சந்திக்க விரும்புவதால் வீட்டிற்கு அழைத்துவரும்படி என் தந்தை சொன்னார். தொலைபேசியில் பேசி-பேசி இறுதியில் வீட்டிற்கு வர ஒப்புக்கொண்டார். எனக்கு ஒரே மகிழ்ச்சி.

சிங்கப்பூரின் கொம்பி மலையில் எங்களுக்கு ஓர் அரண்மனை உள்ளது. அங்கு ஒரு குடும்ப நிகழ்வுக்கு ஏற்பாடு செய்து, ராஜா ஸாரித்தை  அங்கு அழைத்து வரும்படி என் தந்தை சொன்னார்.  விருந்தினர்கள் அனைவரும் அங்கிருந்து சென்ற பிறகு, ராஜா ஸாரித்தையும் என்னையும் தான் அமைந்திருந்த மேஜைக்கு வரும்படி என் தந்தை சைகை காட்டினார்.  நாங்களும் அங்குச் சென்றோம்.  அப்போது அவர் சொன்ன வார்த்தைகள் இதுதான். “ இன்னும் ஏன் காத்திருக்கிறாய்? திருமணம் செய்துகொள்ள கேட்கவேண்டியதுதானே? “ என்றார்.  நான் ஒன்றும் செய்வதறியாது, சிரித்துக்கொண்டே… “ நாம் இது பற்றி யோசிக்கிறேன்” என்று மட்டும் சொன்னேன்.  ராஜா ஸாரித்தை அந்தச் சமயத்தில் இக்கட்டான சூழலிலிருந்து காப்பாற்றியாக வேண்டுமே!

ராஜா ஸாரித்தை அவரின் வீட்டில் விட்டு விட நான் சென்றேன். நான் வீடு திரும்ப அதிகாலை 3 மணியாகிவிட்டது. நான் புறப்படும்போது என் தந்தை எங்கு அமர்ந்திருந்தாரோ , அதே இடத்தில் அப்போதும் அமர்ந்திருந்தார்.  எனக்கு தூக்கிவாரிப்போட்டது. அவர்  என்னைப் பார்த்து கேட்டார்.

“நீ புகிஸ்தானே”?

“ஆமாம், நான் புகிஸ்தான்”

“ஒரு கோழையான புகிஸாக இருக்காதே. உண்மையான நோக்கத்துடந்தான் நீ அவருடன் பழகுகிறாயா ”

“ஆம், உண்மையாகத்தான் பழகுகிறேன். “ என்று நான் சொன்னதும் , உடனே ராஜா ஸாரித்தின்  வீட்டிற்குச் சென்று அவர் என் மனைவியாகத் தயாரா? என்று கேட்கச்சொன்னார். அந்த அதிகாலை வேளையில் நான் ராஜா ஸாரித்தின் வீட்டிற்குச்சென்று, அவரை  திருமணம் செய்துகொள்ளும் என் ஆர்வத்தைச் சொன்னேன். அவரின் சகோதரி உடனே அவர்களின் தந்தையான பேராக் சுல்தானை அழைக்க, அவரும் சம்பதம் தெரிவித்தார்.

 

இதனை முடித்துக்கொண்டு  நான் வீடு திரும்பும்போது பொழுது விடிந்துவிட்டது. என் தந்தை அதே இடத்தில்தான்  இன்னமும் அமர்ந்திருந்தார்.  ராஜா ஸாரித் திருமணத்திற்கு ஒப்புக்கொண்டார் என்று நான் சொன்னதும், மறுநாள் காலை 8 மணிக்கெல்லாம் விமானம் மூலமாக ஈப்போ சென்று, அங்கு தயார் நிலையில் இருக்கும்

 ஹெலிகாப்டரில் ஏறி கோலகங்சார் சென்று, சுல்தான் இட்ரிஸ் ஷாவை அவரின் அரண்மனையில் சந்தித்து, அவரின் அனுமதி பெறுமாறு என் தந்தை உத்தரவிட்டார்.

அதன் பிறகு, இரண்டு வாரங்கள் கழித்து எங்களுக்கு நிச்சயதார்த்தம் நடந்தது. அது 1982-ஆம்  ஆண்டு நடந்தது.  ஆக்ஸ்ஃபர்ட் பல்கலைக்கழகத்தில் ராஜா ஸாரித் படித்துக்கொண்டிருந்ததால், அவர் பட்டம் பெறும்வரை, ஓராண்டுக்கு அவரைச் சந்திக்க எனக்கு அனுமதியில்லை. அதற்கடுத்த ஆண்டில் எங்களுக்கு திருமணம் நடந்தது. கடவுள் புண்ணியத்தில் எங்களுக்கு அழகான ஆறு செல்வங்கள் பிறந்தனர் என்றார் சுல்தான் இப்ராஹிம்.

வாழ்த்துகள் ''கருக்கு'' பாமா ம்மா…

2019-ஆம் ஆண்டு சிங்கப்பூரில் ஏற்பாடு செய்திருந்த ஊடறு பெண்கள் சந்திப்பில்தான் நான் பாமா அம்மாவை முதன்முதலில் சந்தித்தேன். சிங்கப்பூரின் கெடுபிடியான சட்டத்திட்டத்தில் எது செய்யலாம் செய்யக்கூடாது என்று புரியவே இரண்டு நாள் ஆனாது. இதில் 20 பெண்கள் ஒன்று சேர்ந்தால் சும்மாவா இருப்போம்?

யாராவது ‘’சத்தமாக சிரிக்காதிங்க, நேரமாச்சு. புகார் சொல்லிடுவாங்க’’ என்று எச்சரிக்கும் வரை எங்களை அடக்கவே முடியவில்லை. ஆனால், பாமா ம்மா மிக கவனமாக பேசினார், சிரித்தார். தம்மால் யாருக்கும் சிக்கலும் வரக்கூடாது என்பதில் அவர் மிக கவனமாகவே இருந்தார். ‘கருக்கு’ பாமா என அடைமொழியோடு அவரை தோழிகள் அழைக்கும்போது நான் அந்த நாவலை வாசிக்காதது கொஞ்சம் நெருடலாக இருந்தது. தேடும் பலப் புத்தகங்கள் இங்கே கிடைப்பதில்லை. இந்தியாவில்தான் வாங்க வேண்டியிருக்கிறது. நல்லகாலமாக பாமா அம்மாவே கையில் புத்தகங்களோடு வந்திருந்தார். அவருடைய சில புத்தகங்களில் கருக்கும் இருந்தது. நான் வாங்கிக்கொண்டேன். நான் அவர் இருக்கும்போதே ‘கருக்கை’ வாசிக்க தொடங்கினேன். முடிக்க முடியவில்லை.

ஆனால், பாமா அம்மாவோடு இருந்த ஓரிரு நாட்களில் அவரோடு பேசியது நான் எங்கும் பதிவு செய்யவில்லை. பதிவு செய்வதற்கு இது ஒரு சரியான தருணம் என எண்ணுகிறேன். பாமா ம்மாவுக்கு எழுத்தாளர் மேலாண்மை பொன்னுச்சாமி நினைவாக அவருக்கு பெண் படைப்பாளுமை விருது தமிழ்நாடு முற்போக்கு எழுத்தாளர் கலைஞர்கள் சங்கம் அறிவித்திருக்கிறார்கள். மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறது.

பிற்படுத்தப்பட்ட சாதியில் பிறந்து, ஒரு வெறியோடு படித்து, தன் சமூகத்திற்கு நல்லது செய்ய வேண்டும் என்ற நம்பிக்கையோடு இருந்தவர் அடைந்த ஏமாற்றத்தை துளியும் ஒளிவு மறைவு இல்லாமல் கருக்கில் பேசியிருக்கிறார் பாமா ம்மா. எழுத்தில் உண்மையாக இருப்பவர் நேரிலும் அப்படியே இருக்கிறார். தலித்துகள் வாழ்க்கையில், சிக்கல்களை எதிர்கொள்வது குறித்து அவர் சிலநேரம் பேசும்போது ஏற்பட்ட வலியை இப்போதும் நினைத்துப்பார்க்கிறேன்.

விடியாத நாட்களாகத்தான் இன்றும் இருக்கிறது. ஆனால், நிச்சயமாக விடியும் என்று நம்பிக்கையாக இருக்கும் அவரை அணைத்துக்கொள்கிறேன்.

-யோகி