தோட்டப் பாட்டாளிகளின் சொந்த வீடு கனவு அடுத்த நூற்றாண்டிலாவது நிறைவேறுமா

மலேசிய தோட்ட தொழிலாளர்கள் என்பவர்கள் யார்? அவர்களின் வரலாறு என்ன? அப்படியான சமூதாயம் இன்னும் நாட்டில் இருக்கிறார்களா? இருக்கிறார்கள் என்றால் அவர்கள் எங்கு இருக்கிறார்கள்?  அவர்களுக்கான அங்கிகாரம் என்ன? மதிப்பு என்ன? மரியாதை என்ன?

இந்தியர்கள் என்றாலே இஸ்டேட்–காரர்கள் என்று கிண்டல் செய்யும் குரல்கள் இன்னும் இருந்துகொண்டுதான் இருக்கிறது. அவ்வார்த்தையானது பகடிக்கு உட்படுத்தப்பட்டு தன் சுயத்தை சீண்டும் ஒரு சொல்லாக மாற்றப்பட்டபோது மூன்றாம் தலைமுறையினர் தோட்டங்களில் குடியிருக்க விருப்பப் படாமலாயினர். 1800-களிலிருந்து தொடங்கும் தோட்டப் பாட்டாளிகளின் சரித்திரம் 150 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக தொடர்ந்துக்கொண்டிருக்கும் வேளையில், அவர்களுக்கான அடைப்படைத்தேவைக்காக  இன்னும் போராடிக்கொண்டிருப்பதற்கு என்ன அர்த்தத்தை கற்பித்துக்கொள்ள முடியும்?  வரலாற்றில் இடம் பிடித்த பல தோட்டங்கள்  இன்று அடையாளமே இல்லாமல் போய்விட்டதற்கான காரணங்களை ஆராய்ந்து இருக்கிறோமா?

இத்தனை கேள்விகளுக்கு நம்மில் பலருக்கு மங்கலான சில காரணங்கள்  தெரிந்தாலும், இத்தனை ஆண்களுக்கான போராட்டத்தின் தாட்பரீயத்தை உணராமலே இருக்கிறோம்.

வஞ்சிக்கப்பட்ட தோட்ட தொழிலாளர்களின்  வாழ்க்கை வரலாறு, இன்னும் மலேசிய வரலாற்றில் அழுத்தமாக  எழுதப்படவே இல்லை என்பது மறுக்கப்படாத உண்மையாகும்.  அவர்களின் முதன்மை பிரச்சனையாக இருப்பது சொந்தவீடு பிரச்சனை. 1973-ஆண்டு  அப்போதைய பிரதமர் துன் ரசாக் பார்வைக்கு கொண்டுவரப்பட்ட சொந்த வீட்டுப் பிரச்சனை,  துள்ளியமாக ஆராயப்பட்டு சுமூகமான ஒரு தீர்வை மக்களுக்காக அவர் கொண்டு வந்தார்.  தோட்ட தொழிலாளர்களுக்கு சொந்த வீடு திட்டத்தை அதிகாரப்பூர்வமாக அறிவித்தார் பிரதமர்.  ஆனால், அத்திட்டமானது பரவலாக வெற்றியடையவே இல்லை. (6 தோட்டங்கள் மட்டுமே அதில் பலனடைந்தன) மாறாக பல்வேறு காரணங்களுக்காக  தோட்ட தோழிலாளிகள் தங்கள் தோட்டங்களை விட்டு விரட்டியடிக்கப்பட்டிருக்கிறனர்.  பாட்டாளிகளுக்காக கொண்டு வரப்பட்ட திட்டங்கள் வெறும் திட்டமாக இல்லாமல் அது சட்டமாக்கப்பட்டிருந்தால், இன்று தோட்ட பாட்டாளிகள் வீட்டுப் பிரச்சனைக்காகவும் , சம்பளப் பிரச்சனைக்காகவும்  இன்றுவரை போராடிக்கொண்டிருக்க தேவையிருந்திருக்காது.

எஞ்சி இருக்கும் தோட்டங்களில் வாழும் பாட்டாளி மக்கள், முன்பொரு சமயம் பெறப்பட்ட  பல வசதிகளையும் சந்தோஷங்களையும் தொலைத்துவிட்டிருந்தாலும்,  அடிப்படை உரிமைக்காக இன்றும்வரை போராடி வருகிறார்கள்.  அவர்களின் போராட்டத்தில் உள்ள ஞாயத்தை ஓர் அறிக்கையாக வரைந்து, அதிகாரத்தில் உள்ளவர்களிடம் கொடுக்கும் ஒவ்வொரு சமயமும், அந்தக் கோரிக்கைகள் அடுத்த கட்டத்திற்கு நகராமல்  ஸ்தம்பித்து நிற்பதற்கான காரணத்தை எப்படி புரிந்துக்கொள்வது என்றே தெரியவில்லை.

மூன்று தலைமுறைகளாக தோட்டத்தை நம்பி வாழ்ந்த பாட்டாளி மக்கள், நாட்டிற்காக உழைத்தவர்கள்தானே? அவர்களின் வழி பெறுநிறுவனங்கள் கொள்ளை லாபத்தை அனுபவித்தார்கள் தானே..? அப்படி இருக்க பாட்டாளிகளுக்காக ஒரு வீடு கட்டி தருவதில் என்ன பிரச்சினை வந்திடப்போகிறது? 30 ஆயிரம் வெள்ளிக்கு குறைவாக இருந்த மலிவு வீடு திட்டங்கள் இன்று லட்சங்களை எட்டி பிடித்திருக்கும் வேளையில் தனக்கென ஒரு வீடு வேண்டும் என்ற நம்பிகையிலும் ஆசையிலும் தொடந்து அவர்கள் வீதியில் இறங்கி போராட்டம் நடத்துவது அதிகாரத்தில் உள்ளவர்களின் மனசாட்சியை எட்டாமலிருப்பது வருத்தத்தை ஏற்படுத்துகிறது.

ஒரே பிரச்சனைக்காக ஒவ்வொரு காலகட்டத்திலும் தோட்ட பாட்டாளிகள் போராட்டத்தை முன்னெடுக்கிறார்கள். இதோ மீண்டும் இரு போராட்டம். இம்முறை பாராளுமன்றம் சென்றனர் நமது தோட்ட பாட்டாளிகள்.

தோட்டத்தில் வேலை செய்த அல்லது தோட்டத்தை நம்பி போன ஒரே காரணத்திற்காக இன்று ஏமாளிகளாகவும் ஏமாற்றப்பட்டவர்களாகவும் இருக்கும் இவர்களுக்கு ஒரு ஞாயம் வேண்டும். 2020- தூர நோக்கு சிந்தனையை எட்டிப் பிடிக்கும் புதிய நூற்றாண்டில் புதிய அரசாங்கம் இவர்களுக்கு கொடுக்கப்போகும் உறுதி மொழி என்ன என்பதை பொறுத்திருந்துதான் பார்க்க வேண்டும்.

4/12/2019 அன்று தோட்டத் தொழிலாளர்களின் அடிப்படை உரிமைக்காக நாடு முழுவதிலுமிருந்து வருகை தந்து உரிமைக்கு குரலை எழுப்பினர்.   4 அம்ச கோரிக்கைகளை முன்வைத்து இந்தப் போராட்டம் நடந்தது.

அவை என்ன

1. தோட்டத் தொழிலாளர்களுக்கான வீட்டுடைமைத் திட்டத்தை கட்டாயம் நிறைவேற்றுவதை வலியுறுத்தும் சட்டத்தை அரசு இயற்ற வேண்டும்.

2. அடிப்படை உரிமைகளை மேம்படுத்த வேண்டும். (சுகாதாரமான குடிநீர், ஆயாக் கோட்டகை உள்ளிட்ட வசதிகள்  )

3.நிரந்தர சம்பளம் (இப்போதைய சூழலுக்கு 1800 வெள்ளி )

4. சுகாதாரம்,  கல்வி , பொருளாதாரம் உள்ளிட்ட விஷயங்களில் மக்களின் வாழ்கை தரத்தை உயர்த்த புதிய செயல் திட்டம்.

இந்த 4 அம்ச கோரிக்கைகளை பதாதைகள் மூலமாகவும், அறிக்கைகள் வழியும் , புரட்சி பாடல் மூலமாகவும் , ஒரு காட்சியாகவும்  செயற்பட்டு அமைச்சர்களிடம் மகஜரை கொடுத்தனர்.

ஐந்து தோட்டங்களை விழுங்கி ஏப்பமிட்டு கம்பிரமாக எழுந்து நின்றுக்கொண்டிருக்கிறது   புத்ராஜெயா. அந்த ஐந்து  தோட்டங்களிலிருந்து கட்டாயமாக வெளியேற்றிய தோட்டத் தொழிலாளர்களுக்கு இன்னுமும் வீட்டை கட்டிக்கொண்டிருக்கிறது நமது அரசு.

இதுவரையிலான வாக்குறுதிகளும் நம்பிக்கை சொற்களும்

1.முன்னாள் பிரதமர் துன் ரசாக்  1973 ஆம் ஆண்டு தோட்ட தொழிலாளர்கள் வீட்டுத்திட்ட கொள்கைக்கு  உறுதியளித்தார். இந்தத் திட்டத்தின் கீழ்,  தோட்டத்தில் வேலை செய்யும் தொழிலாளர்களுக்கு புதிய வீடுகளைக் கட்டுவதற்கு விவசாய நிலத்தின் ஒரு பகுதியை முதலாளிகள் அல்லது நில உரிமையாளர்கள் ஒதுக்க வேண்டும், மேலும் அந்த வீட்டிற்கான மாதத் தவணை பணத்தை தொழிலாளர்களின் சம்பளத்திலிருந்து கழிக்கப்படும். இருப்பினும், இந்த திட்டம் பரவலாக செயல்படுத்தப்படவில்லை.  மேலும், அத்திட்டமானது   அரசாங்கச் செயலாகவோ அல்லது சட்டமாகவோ இன்றுவரை  ஆக்கப்படவில்லை

2. 1990 -  ஆம் ஆண்டு  முன்னாள் மனிதவள துணை அமைச்சர் கே.பத்மநாபன் தோட்டத்  தொழிலாளர்களுக்கு வீட்டு உடைமை குறித்த பிரச்சனைக்காக சிறப்பு குழுவை அமைத்தார். அந்தச் சிறப்பு குழு என்ன ஆனது?

3. ஆகஸ்ட் 27, 1991: தோட்டத் தொழிலாளர்களுகு வீடு கட்டுவதில் முதலாளிஅல்லது நில உரிமையாளர் தவறினால் நிலங்களை பறிமுதல் செய்ய அப்போதிருந்த சிலாங்கூர் மாநிலஅரசு முடிவு செய்தது. (இந்த முடிவுக்கு என்ன நடந்தது என்றே தெரியவில்லை)

4. அக்டோபர் 7, 1992: நிலம் கையகப்படுத்தும் சட்டத்தில் திருத்தம்.

5. நவம்பர் 23, 1994: அப்போது சிலாங்கூர் அரசாங்கத்தின் ஆட்சி குழுஉறுப்பினராக இருந்த ராஜகோபால் தோட்டத் தொழிலாளர் மற்றும் சுரங்கத் தொழிலாளர்ளுக்கானவீட்டுவசதித் திட்டத்தை செயல்படுத்த அறிவித்தார். (அதன் வளர்ச்சி இப்போது என்ன?)

6. ஏப்ரல் 1995- ஆம்ஆண்டு , அப்போதைய சிலாங்கூர் மந்திரி பெசார் முகமட் தாயிப், கடைசி முயற்சியாக, தோட்டத் தொழிலாளர்களுக்கான வீடுகளை கட்டி கொடுப்பதில்  பிடிவாதமாக இருக்கும் ஏஜென்சிகளின் நிலங்கள் கையகப்படுத்தும் சட்டத்தை பயன்படுத்துவோம்  என்று கூறினார். (அதன்பிறகு என்ன நடந்தது?)

7. 1997: சிலாங்கூர் மந்திரி பெசார் அபு ஹசன் ஓமார்,  "இதுபோன்ற இதயமற்ற சேவை இனி அனுமதிக்கப்படாது"என்று கூறினார்.

8. 29.04.1999இல் தோட்டத் தொழிலாளர்களுக்கான வீட்டுவசதி குறித்தமசோதாவை மனிதவள அமைச்சு சமர்ப்பிக்கவிருப்பதாக அப்போதைய மனிதவள அமைச்சர் லிம்ஹா லெக் தெரிவித்திருந்தார்.அதன் பின்னர் அந்த மசோதா சமர்ப்பிப்பு என்னவானது?  மனிதவள அமைச்சர்கள் மாறியிருக்கும் நிலையில் 20 ஆண்டுகளுக்கு பின்னரும் இன்னமும் அந்த மசோதா அல்லது வரைவு, தொடர்ந்து தயார் செய்யப்பட்டு வருகிறதா?

9. 10.06.1999-இல் தோட்டத் தொழிலாளர்களுக்கான கொள்கைகளை அமல்படுத்தவும்அதனை வரையறுத்து கண்காணிப்பதற்கும் தோட்டத்தொழிலாளர்கள் சொந்த வீடுகளை கொண்டிருப்பதை உறுதி செய்யவும் மனிதவள அமைச்சின் தலைமையில் குழுவொன்றுஅமைக்கப்படும் என தெரிவிக்கப்பட்டது.
(அமைக்கப்பட்ட அந்த கண்காணிப்புகுழு எங்கே?)

10. 2001: தோட்டத் தொழிலாளர் வீட்டுப் பிரச்னைக்கு தீர்வு காண மாநிலநிலையில் சிலாங்கூர் மாநிலம் இதுவரை எவ்வித கொள்கையையோ சட்டத்தையோ வரையறுக்கவில்லை.

11. 2012-தோட்டத் தொழிலாளர்களின் வாழ்வாதாரத்தை மேம்படுத்தும் வகையில் தோட்டத் தொழிலாளர்களுக்கு மலிவுவிலை வீட்டு நிதிதிட்டம்(SPPKR-PPE) நாட்டின் 10வது மலேசிய திட்டத்தில் அறிமுகம் செய்யப்பட்டது.இது தோட்டத் தொழிலாளர்கள் சொந்த வீடுகளை கொண்டிருப்பதை உறுதி செய்ய தேசிய முன்னணியின் மத்திய அரசின் திட்டம். இதற்காக நாட்டின் பொருளாதார திட்டமிடல் பிரிவு வாயிலாக வெ.50 மில்லியனை பிரதமர் துறை சுழற்சி நிதியாக பேங் சிம்பானான் நேசனல் வங்கிக்கு வழங்கிய வேளையில் தீபகற்ப மலேசியாவின் தொழிலாளர் இலாகா அதனை பராமரிக்கும் இலாகாவாக அறிவிக்கப்பட்டது.நடப்பின் அதன் முயற்சியும் செயல்பாடும் என்னவானது?

12. பாக்காத்தான் ஹராப்பான் அதன் தேர்தல் கொள்கையில் பி 40,  இந்தியர்களுக்கும்,  முன்னாள் தோட்டத்தொழிலாளர்களுக்கும் வீட்டு வசதிகளை ஏற்படுத்திக் கொடுக்க நாட்டின்ன்வீடமைப்பு நிறுவனங்களிடம் வலியுறுத்தப்படும் எனவும் வாக்குறுதி கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. அதேவேளையில், முன்னாள் தோட்டத்தொழிலாளர்களுக்கு வீடுகள் கட்டிக்கொடுக்க மேம்பாட்டு நிறுவனங்களை கேட்டுக் கொள்ளப்படும் எனவும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
(இத்திட்டம் அமல்படுத்தப்பட்டதா?)

13. 26.02.2019:சிலாங்கூர் மாநில ஆட்சிக்குழு உறுப்பினர் கணபதிராவ்1990 முதல் சொல்லப்பட்டு வரும் நாடாளுமன்றம் அளவிலோ அல்லது கொள்கை ரீதியில் இதுவரை எந்தவொரு திட்டவரையும் மாநில ரீதியில் பதிவு செய்யப்படவில்லை என்பதை தனது அறிக்கையின் மூலம் உறுதி செய்துள்ளார்.

என்ன நடக்கும் ? 

பக்காத்தான் ஹராப்பான் அதன் தேர்தல் கொள்கையில், பி 40 இந்தியர்களுக்கும், முன்னாள் தோடட தொழிலாளர்களுக்கும் வீட்டு வசதிகளை ஏற்படுத்தி கொடுக்க நாட்டின் வீடமைப்பு நிறுவனங்களிடம் வலியுறுத்தப்படும் எனவும் வாக்குறுதி கொடுக்கப்படத்தை இங்கே சொல்லியாக வேண்டும். 

தற்போது கொடுக்கப்பட்டிருக்கும் மகஜர் மூலம் ஏழை பாட்டாளி மக்களின் கோரிக்கைகளும் வீட்டுடைமை கனவும் வெற்றியடைகிறதா அல்லது இதுவும் ஒரு அரசியல் நாடகமா என பொறுத்திருந்துதான் பார்க்க வேண்டும்.

(நன்றி தென்றல் வராத இதழ்  22.12.2019)

தோட்டத் தொழிலாளர்கள் நாடாளுமன்றம் சென்றனர் (வீடியோ பதிவு)

      

   

அரசு மருத்துவமனை துப்புரவு பணியாளர்கள் மறியல்...

நியாயம் கேட்டு எங்குச் சென்றாலும் நீதி என்பது ஏழைகளுக்கு, கடவுள் போலத்தான் போல..
இருக்கா? இல்லையா? என்றே தெரிவதில்லை. இருப்பதுபோல காட்டிவிட்டு பின்பு புலம்ப விடுகிறது அரசு எனும் பெருங்கடவுள். 

மலேசியாவில் அரசு மருத்துவமனை துப்புரவு பணியாளர்களின் வேலை ஒப்பந்த பிரச்சனை 2.12.2019 அன்று புத்ராஜெயா சுகாதார அமைச்சகத்தின் முன்பு கொண்டு செல்லப்பட்டது. ஒப்பந்த தொழிலாளர்களாக பல ஆண்டுகள் அரசு மருத்துவமனைகளில் வேலை செய்துக்கொண்டிருக்கும் இவர்களுக்கு, மூன்று ஆண்டுக்கு ஒருமுறை குத்தகை முறையில் மாற்றப்படும் குத்தகை  நிறுவனங்களால் வேலையில் சிக்கலை எதிர்நோக்கி வருகின்றனர்.

அதாவது, ஒவ்வொரு முறையும் அரசினரால் குத்தகைக்கு எடுக்கப்படும்  புதிய நிறுவனங்கள்  பல ஆண்டுகளாக வேலை செய்துவரும் தொழிலாளர்களை புதிய தொழிலாளர்களாக, வேலைக்கு பாரம் பூர்த்தி செய்ய வைத்து, நேர்காணல் செய்து வேலைக்கு எடுப்பதாகவும், இதனால் சம்பள உயர்வு, போனாஸ், வருடாந்திர விடுமுறைகள் அனைத்தையும் தொழிலாளர்கள் இழப்பதாகவும் தெரிவித்தனர்.  

அதோடு மட்டுமின்றி தற்போது அரசு சார்பில் குத்தகைக்கு வந்திருக்கும் நிறுவனமான UEMS தொழிலார்களுக்கான ''யூனியன்'' வேண்டாம் என்று  கூறி வருவதோடு தொழிலாளர்களை மிரட்டுவது உள்ளிட்ட குண்டர் கும்பல் வேலையையும் செய்கிறது. இதனால், கலக்கம் அடைந்த தொழிலாளர்கள் இப்பிரச்சனையை வீதி போராட்டமாக தற்போது கொண்டு 
வந்திருக்கின்றனர்.

UEMS என்பது முழுமையான அரசாங்கத்திற்கு சொந்தமான 'கசானா 
நாஸினல் (Khazanah Nasional) நிறுவனமாகும். அரசாங்கத்திற்கு சொந்தமான ஒரு நிறுவனமே தொழிற்சங்கத்தை முடக்குவது சரியா?  என மறியலில் மக்கள் கேள்வி எழுப்பினர்.

காலை 11 மணியளவில் 100-க்கும் அதிகமான அரசு மருத்துவமனை துப்புரவு பணியாளர்கள் சுகாதார அமைச்சரான 
டத்தோ ஸ்ரீ டாக்டர்  ஜுல்கிப்ளியை சந்தித்து இப்பிரச்சினைகள் தொடர்பாக மகஜர் ஒன்றை சமர்ப்பிக்க சென்றனர். 
அமைச்சரை இன்று சந்திக்க முடியாது, அவருக்கு உடல் சுகமில்லை என அமைசர் தரப்பிலிருந்து தொடர்ந்து பதில் வந்துகொண்டிருந்தது. துப்புரவு பணியாளர்கள் அமைச்சர் ஒருவரிடம் மட்டுமே எங்களின்   

கோரிக்கையை நாங்கள் சமர்பிப்போம் என்று  உறுதியாக இருந்தனர். 

ஓட்டு கேட்டு எங்களிடம் வந்தவர்,  இன்று நாங்கள் தேடி வந்திருக்கிறோம் எங்களை அமைச்சர் புறக்கணிப்பாரா? என பதாதைகளை ஏந்தி அவர்கள் கோஷம் எழுப்பினர். அதனைத்தொடர்ந்து சுகாதார அமைசர்  
டத்தோ ஸ்ரீடாக்டர்  ஜுல்கிப்ளி, சில மணி நேரத்தில் மக்களை சந்தித்தது மகஜரை  பெற்றுக்கொண்டதுடன், இதன் தொடர்பாக விரைவில் ஒருபேச்சு வார்த்தையை ஏற்பாடு செய்வதாக உறுதி கூறினார்.

(இப்போது எப்படி அமைச்சர் வந்தார் :) )  

இந்தப் பிரச்னை எப்போது தொடங்கியது ??

 

1990-ஆம் ஆண்டுக்கு முன்னர், பல தொழில்கள் குறிப்பாக, குப்பை எடுப்பவர்கள், மாநகர மன்றத்தில் வேலை செய்ப்பவர்கள், துப்புரவு பணியாளர்கள் என அதிகம் படிக்காதவர்கள் கூட அரசு வேலைகளில் இருந்தனர். இப்போதைய பிரதமர் துன் மகாதிர்தான் அப்போதும் பிரதமராக இருந்தார். . அரசு ஊழியர்களாக செயல்பட்ட துப்புரவு பணியாளர்களை, குத்தகை முறையிலான வேலையாகவும் பணியாளர்களாகவும் மாற்றினார். அதன்பிறகு அப்பணி தனியார் மயமாக்கப்பட்டது. அன்றிலிருந்து பல பிரச்சனைகளை இந்த தொழிலாளர்கள் சந்தித்து வருகின்றனர். இப்போராட்த்தினை ‘’அரசாங்க மருத்துவமனை துப்புரவு பணி  தொழிலாளர்களின் தொழிற்சங்கம்’’  முன்னெடுத்தது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

இது தொடர்பான காணொளிகள்

   

                                                                     

சோசலிசம் 2019 : ‘புதிய மலேசியாவில் என்னதான் புதிது?’

2005-ஆம் ஆண்டு ஈராக்கில் போர் நடந்து கொண்டிருந்தது. உலக மயமாக்கலின் நவதாராளவாத போக்கானது, பெருநிறுவன டிஜிட்டல் பொருளாதாரத்தின் மத்தியில் திடீர் மாற்றம் நிகழ்த்தியது.  முதலாளித்துவத்தின் சித்தாந்தந்தை உலக தராசில் வைக்கும்போது, சோசலிச சித்தாந்தம் ஒரு மூலையில் தள்ளப்பட்டு கவனிக்கப்படாத, மதிக்கப்படாத நிலைக்கு ஆளானதாக தெரிந்தது. இந்த இக்கட்டான காலக்கட்டத்தில்தான் மலேசியாவில் முதல் முறையாக சோசலிசக் கருத்துக்களம் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. 

 

 

மலேசியாவைப் பொறுத்தவரை, சோசலிசம் வெறும் கற்பனாவாதம் எனும் வலை பின்னலுக்குள் தள்ளப்பட்டாலும், அதிலிருந்து தன்னை மீண்டும் மீண்டும் மீட்டெடுத்து, நாட்டின் பிரதான நீரோட்டத்திற்கு எதிராக போராடி, மாய அரசியலையும் எதார்தத்தையும் மக்களுக்குக் காட்டி வருகிறது மலேசிய சோசலிசக் கட்சி (பி.எஸ்.எம்). மலேசியாவில் நடந்த முதல் கருத்துக்களத்திற்கு ‘ஜீவன்’’ என அது பெயரிட்டிருந்தது.

அன்று தொடக்கம், ஒவ்வொரு ஆண்டும் இந்தக் கருத்துக்களத்தினை மலேசிய சோசலிசக் கட்சி ஏற்பாடு செய்துவருகிறது. கடந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை, 15-வது சோசலிசக் கருத்துக்களத்தினை நடத்தி முடித்திருக்கும் அக்கட்சி, ‘புதிய மலேசியாவில் புதியது என்ன?’ என்றக் கருப்பொருளோடு அதை தொடங்கியது.

2020- தூர நோக்கு இலக்கு குறித்து, பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நிர்ணயித்த கனவின் உண்மை தோற்றம், இன்னும் சில நாட்களில் வரவேற்க இருக்கும் 2020-தோடு ஒத்து போகிறதா?

புதிய மலேசியாவில் புதியது என்ன? இது யோசிக்க வேண்டிய விஷயம் மட்டுமல்ல, தற்போது விவாதிக்கக்கூடிய விஷயமாகவும் இருக்கிறது. புதிய மலேசியா ஆட்சிக்கு வந்து, 500 நாட்கள் கடந்துவிட்ட நிலையில், 100 நாட்களில் மாற்றங்களைக் கொண்டு வருவோம் எனப் பக்காத்தான் ஹராப்பான் கொடுத்த வாக்குறுதியில் நடந்தது என்ன? இனி நடக்கப்போவது என்ன? என்பது குறித்த விவாதமானது மிக அவசியம் என்றேத் தோன்றுகிறது.

கருத்துக்களத்தில் புதிய மலேசியாவில் புதியது என்ன? என்ற தலைப்பை அடிப்படையாக கொண்டு 4 பிரிவுகள் தொகுக்கப்பட்டு, ஒவ்வொரு பிரிவுக்கும் மூன்று தலைப்புக்கள் கொடுக்கப்பட்டன. மொத்தம் 12 தலைப்புக்களில் 12 பேச்சாளர்களை இந்தக் கருத்துக்களத்திற்கு பி.எஸ்.எம். ஏற்பாடு செய்திருந்ததோடு மிக சூடான விவாதத்திற்கும் அது வழி வகுத்திருந்தது.

முதல் அங்கத்தில், ‘2018 தேர்தலுக்குப் பிறகு மலேசியாவில் புதியது என்ன?’ என்றத் தலைப்பில் கருத்துரையாடப்பட்டது.

“100 நாட்களில் நிறைவேற்றுவோம் எனப் பக்கத்தான் ஹராப்பான் கொடுத்த வாக்குறுதிகளில் இதுவரை 6 மட்டுமே நிறைவேற்றப்பட்டுள்ளன. இந்த நேரத்தில் மக்களுக்கு ஒன்றை நினைவுபடுத்த நினைக்கிறேன்; அதாவது கொடுத்திருக்கும் ஒவ்வொரு வாக்குறுதிகளின் கீழ் 44 கிளை வாக்குறுதிகள் ஒளிந்துகொண்டிருக்கின்றன. தூய மலேசியாவுக்காக முன்னெடுத்த பெர்சே போராட்டத்தில் கலந்துகொண்ட மக்கள், புதிய மலேசியா வந்த பிறகு, அதில் திருப்தி அடைந்ததோடு, எதிர்பார்ப்பு நிறைவேறிய மகிழ்ச்சியில் கணிசமாக குறைந்தனர். தற்போது யார் பிரதமர் பதவியை நிர்ணயிக்க வேண்டும் என்ற அரசியல் உட்பூசலில் மக்கள் அதிருப்தியும் குழப்பமும் அடைந்துள்ளனர்,” எனப் பெர்சே 2.0 தலைவர், தாமஸ் ஃபாண் தெரிவித்தார்.

‘’புதிய மலேசியாவுக்கானப் போராட்டத்தில் ஊடகத்துறையின் பங்கு மிகப்பெரியது ஆகும். தற்போது ஊடகத்துறையில் நிகழ்ந்திருக்கும் மாற்றம் பெரிதாக கவனிக்கப்படுகிறதா? ‘’உத்துசான் மலேசியா’’ போன்ற பத்திரிகைகள் மூடப்படும்போது பக்கத்தான் ஹரப்பான் (பி.எச்.) என்ன நடவடிக்கையை எடுத்தது? ஆட்சி கை மாறினாலும் ஊடகம் என்பது இன்னும்கூட அரசாங்கத்தின் கட்டுப்படுத்தப்பட்ட கருவியாகவே உள்ளது,” என்றார் மலேசிய நாட்டிங்ஹாம் பல்கலைக்கழகத்தின் விரிவுரையாளரும் மலேசியகினி வலைப்பதிவாளருமான காயத்திரி வெங்கேடேஸ்வரன்.

இதே தலைப்பை ஒட்டி பேசிய, பி.எஸ்.எம். துணைத் தலைவர் அருட்செல்வன், “பாரிசான் அரசாங்கம் குறைந்த வருமானம் கொண்ட மக்களுக்குக் கொடுத்து வந்த உதவி பணத்தின் சிலவற்றை நிறுத்திவிட்டது; சிலவற்றைக் குறைத்துவிட்டது. மக்களுக்கு கொடுத்த வாக்குறுதிகளை நிறைவேற்றாமல், தன் காலையே சுட்டுக்கொண்ட நிகழ்வுகளாக ஐசெர்ட், ரோம் சட்டம், பறக்கும் வாகனம், சீபில்ட், சொஸ்மா மற்றும் விடுதலைப்புலிகள் ஆகிய சம்பவங்கள் இருக்கின்றன. இந்த 6 விவகாரங்களும் நாட்டு மக்களிடையேப் பெரிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியதோடு, நடப்பு அரசாங்கத்தின் மீது ஒரு அதிருப்த்தியையும் ஏற்படுத்திவிட்டது,’’ என்றார்.

இரண்டாவது அரங்கம், ‘சமூகப்-பொருளாதார மற்றும் சுற்றுச்சூழல் கொள்கைகள் குறித்து பக்காத்தான் ஹராப்பான் தெரிந்து வைத்திருக்கிறதா?’ எனும் தலைப்பில் பேசப்பட்டது.

“டாக்டர் துன் மகாதீர் திரும்பி வந்துள்ளாரேத் தவிர, திருந்தி வரவில்லை. அதே இன அடிப்படையிலான கொள்கைகளையே மீண்டும் மீண்டும் ஆதரித்து வருகிறார்,” தேரென்ஸ் கொமெஸ், பொருளாதார துறை விரிவுரையாளர் கூறினார்.

மேலும், இதனால் பலனடைவது பணக்காரர்கள் என்றும், தேவை அடிப்படையிலான பொருளாதார கொள்கைகளே தற்போது நாட்டிற்குத் தேவை, இதன் மூலமே ஏழை மக்கள் பயனடைய முடியும், அதிலும் அதிகபட்ச மலாய்க்கார ஏழைகள் பயனடைவார்கள் என்றும் அவர் தெரிவித்தார்.

“பி.எச். எதிர்க்கட்சியாக இருந்தபோது, அவர்கள் பல விஷயங்களுக்குக் குரல் கொடுத்தார்கள். அவர்கள் ஆட்சிக்கு வந்தபிறகு, முன்னாள் அரசாங்கம் செய்த தவற்றையே இவர்களும் செய்கின்றனர்,” என்றும் அவர் குற்றம் சாட்டினார்.

“சுற்றுச் சூழலை நடுநிலையாக வைத்து, நாட்டின் பொருளாதாரக் கொள்கைகளை வரையறுக்க வேண்டும். அப்போதுதான் சுற்றுச்சூழலைப் பாதிக்கும் மேம்பட்டு திட்டங்களை தடுக்க முடியும். இப்போது உள்ள அரசாங்கம் இதற்கு முன்னுரிமை அளிக்கவில்லை,” என ‘மூன்றாம் உலக வலையமைப்பு’ (Third World Network) மீனா சொன்னார்.

இவர்களோடு, இரண்டாம் அரங்கில் இணைந்திருந்த, பி.எஸ்.எம். தலைமைச் செயலாளர் சிவராஜன் ஆறுமுகம், பொருளாதார விவகார அமைச்சர் அஸ்மின் அலி நாட்டில் ஏழ்மையின் விகிதம் 0.4 விழுக்காடு எனக் கூறியது நம்ப முடியாத, அதிர்ச்சி தகவல் என்றார்.

“ஆனால், அது 15 விழுக்காடாக இருப்பது பின்னர் நிரூபணமாக்கப்பட்டது. 2017-ஆம் ஆண்டு பேங்க் நெகாரா அறிக்கையின் படி, ஒருவரின் சராசரி ஊதியம் 2,700 ரிங்கிட்டுக்கும் குறைவானதாக இருக்கக்கூடாது, கிடைக்கும் வருமானத்தில், தான் மற்றும் தனது குடும்பத்தின் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்துகொள்ள முடியாதவர்களை ஏழை அல்லது வறுமை கோட்டின் கீழ் வாழ்பவர் எனக் கூறப்படும் வேளையில், சமுதாயப் பார்வையில் தோல்வியடைந்த ஒருவராகத்தான் அவரைக் காண முடியும்,” என அவர் மேலும் விவரித்தார்.

கருத்துகளத்தின் மூன்றாம் அரங்கில், ‘இனம் மதம் – புதிய மலேசியாவில் இதன் நிலைப்பாடு என்ன?’ என்ற தலைப்பில் பேசப்பட்டது.

இந்த அரங்கில் கலந்துகொண்டு பேசிய, மலேசிய தேசியப் பல்கலைக்கழக விரிவுரையாளர் ஷெரீபா முனிரா அலதாஸ், ‘ஜாகீம்’ போன்ற மத அதிகாரிகளின் செயல்பாடுகள் குறித்து, வெளிப்படையான கலந்துரையாடல்களை மேற்கொள்ள வேண்டும். நாட்டில் இஸ்லாத்தின் முற்போக்கான தன்மையை ஊக்குவிப்பதில் எத்தனை அமைப்புகள் பங்களிக்கின்றன?” என்ற கேள்வியை முன்வைத்தார்.

“இனங்கள் ஒற்றுமையாக இருப்பதை எந்த அரசும் விரும்புவதில்லை. தொடக்கத்தில் இஸ்லாமியர் பொருள்களை வாங்கி ஆதரவு கொடுங்கள் என்ற பிரச்சாரம் தற்போது எந்த அளவுக்குத் தீவிரமடைந்துள்ளது என்பதை நாம் அறிவோம்,” என பி.எஸ்.எம். இளைஞர் பிரிவு தலைவர், நிக் அசிஸ் தெரிவித்தார்.

‘சிஸ்டர்ஸ் இன் இஸ்லாம்’ இயக்கத்தைச் சேர்ந்த மஜிடா ஹாசிம், “சத்தமில்லாமல் புகைந்து கொண்டிருக்கும் பிரச்சனைகளில் ஒன்று சிறார் திருமணம். 2020 நோக்கி நாடு போய்கொண்டிருப்பதாக சொல்கிறார்கள். இன்னும்கூட மின் வசதியில்லாத கிராமம் நமது நாட்டில் இருக்கிறது,” என்றார்.

மேலும், “பெண் பிள்ளைகளுக்கு மாதப் பிரச்சனை வந்தால், அதன்போது பயன்படுத்தக்கூடிய அடிப்படை பொருள்களை வாங்கி கொடுக்க வசதி இல்லாத குடும்பங்கள் இன்னமும் நம் நாட்டில் இருக்கிறார்கள். இதற்கு ஒரு தீர்வாக சிறார் திருமணத்தை ஆதரிக்கும் பெற்றோர்களும் நம்மிடையே உண்டு,” என்றார்.

‘அடுத்தது என்ன? – எப்படி முன்னோக்கி செல்லப்போகிறோம்?’ என்ற தலைப்பில் நான்காம் அரங்கம் அரங்கேறியது.

மக்களுக்காகப் புதிய அரசாங்கம் என நினைத்தால், நாடாளுமன்றத்தில் அவர்களுக்காக மக்கள் காத்துக்கொண்டிருக்கும் வேடிக்கை நடக்கிறது என விரிவுரையாளர் டாக்டர் தாஜூடீன் வருத்தம் தெரிவித்தார்.

“ஒரு சராசரி வாழ்க்கையை வாழும் இளைஞனின் பிரதிநிதியாக நான் பேசுகிறேன்,” என்ற மாணவர் உரிமை போராட்டவாதி, நிக் அஸுரா, “இந்த வாழ்க்கை எனக்குத் திருப்தியளிக்கவில்லை,” என்றார்.

“கல்வி முதற்கொண்டு, அடிப்படையாக கிடைக்க வேண்டிய அனைத்தும் வாங்க முடியாத அளவுக்கு விலை உயர்ந்து இருக்கிறது. நாங்கள் குரல் மட்டும்தான் கொடுக்க முடியும். அதிகாரம் எங்களிடம் இல்லை,” என தனது தரப்பு கருத்தை முன்வைத்தார்.

“பழைய அச்சியில் வார்த்த புதிய அரசாங்கத்தைத்தான் நான் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன். ஒரு முழுமையான மாற்றம் வர, மூன்றாவதாக ஒரு சக்தி தேவைப்படுகிறது. அது எது?” எனற கேள்வியோடு தனது பேச்சை தொடங்கிய பி.எஸ்.எம். பொருளாளர் சோ சொக் வா, “அது அரசியல் கட்சியாகத்தான் இருக்க வேண்டும் என்ற அவசியம் இல்லை,” என்றார்.

“முழுமையான மாற்றத்தோடு, ஓர் அரசாங்கம் அமைய, பி.எஸ்.எம். எனும் ஒரு கட்சியால் மட்டும் முடியாது, அதற்கு மக்களின் ஒத்துழைப்பும் தேவை. மக்கள் பலத்தைக் கொண்டே அரசியல் மாற்றம் வர வேண்டும்; மேல்மட்டத்திலிருந்து (அதிகாரம் உள்ளிவர்களிடமிருந்து) கீழ் நோக்கி (அதிகாரமற்றவர்களுக்கு) வரக்கூடாது, அப்படி வந்தால் அது நிலைக்காது,” என அவர் மேலும் சொன்னார்.

கோலாலம்பூர் – சிலாங்கூர் சீன மாநாட்டு மண்டபத்தில் நடந்த இந்த கருத்துக்களம்  தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட நடுவர்களைக் கொண்டு வழிநடத்தப்பட்டது. நாடு தழுவிய நிலையில் பல பார்வையாளர்களும் இடதுசாரி சிந்தனையாளர்களும் இதில் கலந்துகொண்டு, விவாதங்களில் ஈடுபட்டனர். 

 நன்றி செம்பருத்தி 29/11/2019 

https://malaysiaindru.my/180146

தோழர் ஆன்மனிடம் ஒரு கலந்துரையாடல்

பேராக் தமிழ்க் கவிஞர் இயக்கம் மற்றும் மலேசிய தமிழ் இலக்கியக் கழகம் (ஈப்போ நடுவம்) இணைந்துத் தமிழக எழுத்தாளரும் செயல்பாட்டாளருமானக் கவிஞர் ஆன்மனுடன் ஒரு இனிய சந்திப்பினைக் கடந்த 26/09/2019-ஆம் தேதி, ஈப்போ கல்லுமலைக் கோவில் எதிர்புறம் உள்ள ஒரு மண்டபத்தில் ஏற்பாடுச் செய்திருந்தனர்.

தோழர் ஆன்மனின் செயற்பாடுகளை மீக அமைதியாக முகநூல் வழி அனுமானித்து வருபவள் நான். அவரை நேரில் ஒரு முறைச் சந்தித்த அனுபவம் இருந்தாலும் என் நினைவில் அது இல்லை. தவிர அவரிடம் நான் இருமுறை அலைபேசியில் பேசியிருக்கிறேன். அவரிடம் நட்பு ரீதியில் அலவலாகும் சந்தர்ப்பம் என் நாட்டில்தான் எனக்குக் கிடைத்தது.

அவர் குறித்து நான் அறிந்திருந்த விவரங்கள் இதுதான்…

சென்னை, கடலூர் வெள்ளம், கேரளப்பேரிடர், கஜாப் புயல் உள்ளிட்டத் துயரங்களில் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்காகப் பொதுநிதித் திரட்டி மீட்புப்பணிகளில் ஈடுபட்டவர்களில் இவரும் ஒருவர். மக்களுக்கு எதிரான அரசில் செயல்பாடுகளைக் கண்டித்துப் பல்வேறு போராட்டங்களில் தொடர்ந்து பங்கேற்றும் வருபவர். தனது ஆதங்கள், முரண்பாடுகள் மற்றும் உணர்வுகளைக் கவிதைகள், கட்டுரைகள் மூலமாகப் பதிவுசெய்து வருகிறார். 'லெமூரியக்கண்டத்து மீன்கள்' இவரின் முதல் கவிதைத் தொகுப்பு ஆகும். ஈரோடு 'தமிழன்பன்' விருது சமூகச் செயல்பாடரடிற்கான தமிழ்நாடு தீண்டாமை ஒழிப்பு முன்னனி விருது, படைப்பு விருது உள்ளிட்ட விருதுகள் இவரின் சேவைக்காக வழங்கப்பட்டுள்ளன.

தோழர் ஆன்மனின் மலேசிய வருகையானது அவரின் சொந்தத் திட்டத்தின் கீழ் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது என்றாலும், நட்பின் நிமித்தமாக அவரைத் தலைநகரின் சில வரலாற்று இடங்களுக்கு அழைத்துச் செல்லவும், இலக்கியச் சந்திப்பினை ஏற்பாடு செய்து அதைப் பதிவுச் செய்யவும் நண்பர் சிவா லெனின் உதவியுடன் ஏற்பாடு செய்திருந்தோம்.

அதற்கு முன்னதாகத் (15.9.2019)  தோழர் ஆன்மனை நாங்கள் கோலா சிலாங்கூர் புக்கிட் மெலாவாத்திக்கும் அதை ஒட்டினார்போல் இருக்கும் மீனவக் குடியிருப்புகளையும் காண்பித்தோம்.

இன்றைய நாள் தொடக்கம் பஹாங் மாநிலத்தில் வசிக்கும் பூர்வக்குடிக் கிராமத்திற்கு அழைத்துச் சென்றோம். தொடர்ந்து அவரைக் கேமரன் மலைக்கு அழைத்துச் சென்று தேயிலைத் தோட்டம் மற்றும் பூக்களின் தோட்டத்திற்கும் அழைத்துச் சென்றோம். கோத்தகிரியில் வசிக்கும் தோழர் ஆன்மனைக் கேமரன் பெரிதாகக் கவரவில்லை என்பதை என்னால் உணர முடிந்தது. காரணம் கோத்தகிரியில் இன்னும் செழிப்பாகவே தேயிலை தோட்டங்கள் இருக்கின்றன. தவிரக் கேமரன் மலையின் குழுமை எங்கே போனது என்றே தெரியவில்லை. தனது வளத்தைக் கேமரன் இழந்திருப்பதை எங்களால் நன்றாகவே உணர முடிந்தது. தேனீர் அருந்திவிட்டு நாங்கள் ஈப்போவை நோக்கி பயணித்தோம்.

தோழர் ஆன்மனுடனாக இலக்கியச் சந்திப்பு பேரா ஈப்போ வாசிகளின் சிறு குழுவினர் மட்டும் கலந்துக்கொள்ளும் நோக்கில் ஏற்பாடு செய்யப் பட்டிருந்தது. அதனால் குறித்த நேரத்தில் எல்லாரும் சந்திப்பு வந்துவிட்டபடியால் நாங்கள் கலந்துரையாடலை தொடங்கினோம்.

பேராக் தமிழ்க் கவிஞர்  இயக்கத்தின் தலைவர் என்.பி.சுப்ரா தலைமையுரையும், ஆசிரியர் ஜெயந்தி ‘மலேசிய சூழலில் கவிதை’ என்ற தலைப்பில் தன்னைக் கவர்ந்த கவிதைகளை முன்வைத்தும் உரை நிகழ்த்தினார்கள். அவர்களைத் தொடர்ந்து தோழர் ஆன்மனை நான் (யோகி) வந்திருந்தவர்களுக்கு அறிமுகம் செய்துவைத்து, நவீனக் கவிதைகள் மீது அங்கிருப்பவர்களுக்கு ஏற்படும் விமர்சனம், தற்போதைய நவீன கவிதைகளின் போக்கு, மலாய்- சீன இலக்கியங்கள் குறித்த தேடல் என மிகச் சுறுக்கமாகக் கூறினேன்..

தொடர்ந்து தோழர் ஆன்மன், ஆசிரியர் ஜெயந்தி மற்றும் யோகி இருவரின் உரையை முன்வைத்துத் தனது கலந்துரையாடலைத் தொடங்கி, திருக்குறல், வெண்பா, மரபுக்கவிதை, புதுக்கவிதை, நவீனக்கவிதை, அதிநவீனக் கவிதை என மிகச் சுவாரஸ்யமாகவும், எளிய வாசகர்களுக்குப் புரியும்படியும் இடை இடையில் உதாரணக் கவிதைகளையும் சொல்லி வழி நடத்திச் சென்றார். இருண்மைக் கவிதைகளின் மீது தனக்கும் விமர்சங்கள் இருக்கிறது என்று கூறும் தோழர் ஆன்மன் எந்தக் கவிதையாக இருந்தாலும் அதைப் புரிந்துக்கொள்ளப் பயிற்சி செய்து பார்க்க வேண்டும் என வழியுறுத்துகிறார். அதற்கு வாசிப்பை துரிதப்படுத்துதல் ஒன்றே சரியானது என அவர் வந்திருந்தவர்களுக்கு ஆலோசனை கூறினார்.

கிட்டதட்ட ஒரு மணி நேரம் தோழர் ஆன்மனின் கலந்துரையாடலை வந்திருந்தவர்கள் ரசித்துக் கேட்டனர். அவரின் உரையைத் தொடர்ந்து கேள்வி பதில் அங்கத்தில் கவிதைகள் தொடர்பான வரையரைகளுக்கும் சந்தேகங்ளுக்கும் அவர்கள் தோழர் ஆன்மனிடம் பதிலை பெற்றனர். தோழர் ஆன்மனின் இந்தக் கலந்துரையாடல் திருத்திகரமாக இருந்தது என்ற கருத்தினைக் கிட்டதட்ட எல்லாருமே முன்வைத்தது இந்தச் சந்திப்பின் வெற்றி என்றே சொல்லலாம்.

தொடந்து தோழர் ஆன்மனுக்கு நினைவுச் சின்னம் வழங்கப்பட்டது. இறுதியாக நன்றியுரையைக் கடாராச் சோழன் வழங்கினார். இந்தச் சந்திப்பினை தோழர் சிவா லெனின் நெறிப்படுத்தினார்.

-யோகி

'மா மேரி' பழங்குடியினர் ஒரு நோக்கு-கட்டுரை

கோலாலம்பூரிலிருந்து நெடுங்சாலை வழியாகப் பயணித்தால் சரியாக ஒரு மணி நேரத்தில் சென்றடைகிறது கேரி தீவு. நம்மவர்கள் பெரிதும் கவனிக்காத இடங்களில் கேரி தீவும் ஒன்று. கேரி தீவில் பார்ப்பதற்கு என்ன இருக்கிறது என்று கேட்கும் பலரை நான் பார்த்திருக்கிறேன். செயற்கைக்கு இருக்கும் வெகுமதி, இயற்கைக்கு இருப்பதில்லை என்பதற்குக் கேரி தீவு நல்ல உதாரணம். மிக அருகிலேயே இருந்தும், நான்கூடக் கடந்த மாதம் வரையில் அந்தத் தீவுக்குப் போனதில்லை.

பூர்வக்குடிகளின் கிராமங்கள் அங்கிருக்கிறது என்ற தகவல் தெரிந்திருந்தும்கூட அங்குச் செல்வதற்கான வாய்ப்பு எனக்கு ஏற்படவுமில்லை; வாய்ப்பை நான் ஏற்படுதிக்கொள்ளவுமில்லை. ஏதோ ஓர் ஆர்வம் உந்தித்தள்ள திடீரெனக் கேரி தீவுக்குக் கிளம்பிச் சென்றேன்.

நாடே நோன்பு நோற்றிருந்த அந்த நேரத்தில், சாலை நெரிசல் எதுவுமில்லாத காலை வேளையில் தலைநகரிலிருந்து சரியாக ஒரு மணி நேரத்தில் கேரி தீவை சென்றடைந்தது எங்களின் வாகனம். பேர்ட் கிள்ளான் சாலை மற்றும் பந்திங் போவதற்கு முன்பாகவே இருக்கிறது அழகிய கேரி தீவு. 32 ஆயிரம் ஏக்கர் நிலபரப்பளவு கொண்டது இந்தத் தீவாகும். சிங்கப்பூரின் மொத்த பரப்பளவில் ஐந்தின் ஒரு பகுதி இது எனக் கணிக்கப்படுகிறது. 1990-களில் குட்டி குட்டி கிராமங்களும் பட்டணங்களும் எப்படி இருந்தது என நினைவு படுத்திக்கொள்ள விரும்பினால், கேரி தீவுக்குப் போய்வரலாம்.

காட்டில் தன் சொந்த வரையரையில் வசிக்க வேண்டிய பூர்வகுடி மக்கள் தற்போது சராசரி மலேசிய மனிதர்கள் வாழ்ந்து முடித்த 90-கள் வாழ்கையைக் காட்டிலிருந்து வெளிவந்து வாழ தொடங்கியிருக்கிறார்களோ என்ற எண்ணம் பார்ப்பவர்களுக்கு எழாமல் இருக்காது.

மிகப் பெரிய அளவில் செம்பனை உற்பதி செய்யப்படும் இடங்களில் அந்தத் தீவும் ஒன்று என்பதை நாம் பயணத்தின் போதே அனுமானிக்க முடியும். அழிக்கப்பட்ட கன்னிக்காடுகள் ‘சைம் டர்பி’ நிருவனத்தின் செம்பனை தோட்டங்களாக உருமாறி, நீர் நிலைகளுக்குப் பஞ்சமில்லாத அங்குச் செழித்து வளர்ந்திருப்பதைப் பார்க்கலாம். கூடவே லஙாட் ஆறும், கேரி தீவின் கடற்கரையும் இந்தச் செம்பனை தோட்டங்களுக்கு வழு சேர்த்துக்கொண்டிருக்கின்றன.

நான் அங்குச் சென்றதற்கான முதன்மை காரணமே அங்கிருக்கும் பூர்வக்குடிகளைப் பற்றித் தெரிந்துகொள்வதற்குதான். தற்போது ‘சைம் டர்பி’ நிறுவனதின் செம்பனை தோட்டங்களுக்குப் பெயர்போன இடமாக இந்தக் கேரி தீவு மாறியிருந்தாலும், அங்கு வசிக்கும் ‘மா மேரி’ இனத்தைச் சேர்ந்த பூர்வகுடிகளைத் தவிர்த்துவிட்டு கேரி தீவின் வரலாற்றை எழுதவே முடியாது.

மலேசியாவில் மூன்று பிரிவுகளில் வசிக்கும் 18 இன பூர்வக்குடிகளில் செனோய் பிரிவைச் சேர்ந்த இந்த இனத்தவர்கள் கடற்சார்ந்த வாழ்க்கை வாழும் பூர்வகுடிகளாவர். முதலாம் உலகப்போரின் தொடக்கத்திலிருந்து இவர்கள் கடல் மற்றும் கடற்சார்ந்த நிலத்திலிருந்து (காட்டிலிருந்து) வெளிவர நேர்ந்தது என்று தெரிவித்தார் நான்அங்கு சந்தித்த பூர்வக்குடிகளில் ஒருவரும், முகமூடிகள் செய்யும் கலைஞர்களில் ஒருவரான ஏலியாஸ் என்பவர்.

காலணிய அதிகாரியான Edward Valentine John Carey நினைவாக அவரின் பெயரையே இந்தத் தீவுக்குச் சூட்டப்பட்டுள்ளது. ரப்பர் மற்றும் காப்பி உற்பத்தியை அங்கு வேலாண்மை செய்து, அதை 100 ஆண்டு வெற்றிக்கு வழிவகுத்த அவரின் பெயரை அந்தத் தீவுக்கு வைத்ததில் ஆச்சரியமில்லைதான். ஒரு காலத்தில் ரப்பர் உற்பத்திக்காக நிறைய இந்தியர்கள் அங்குக் கூலி தொழிலாளியாக இருந்துள்ளனர். கேரி தீவு தற்போது ‘சைம் டர்பி தீவு’ எனப் புதிய பெயருக்கு மெல்ல மெல்ல மாறி வருவது வெளி உலகிற்கு இன்னும் தெரியவில்லை.

‘மா மெரி’

பூர்வக்குடிகளின் மொழியில் Mah என்றால் மக்கள், Meri என்றால் வனம் என்று பொருளாகிறது. மலேசியாவில் மூன்று பிரிவுகளில் இருக்கும் 18 இன பூர்வக்குடிகளில் இவர்களுக்குத் தனிச் சிறப்புகள் உண்டு.

கடல் சார்ந்த வாழ்க்கையைக் கொண்டிருந்த இந்தப் பூர்வக்குடிகளுக்கு ஒரு சமயத்தில் கடற்கொள்ளையர்களின் தொடர் தாக்குதல்களால் பிரச்சனை எழுந்தது. பாதுகாப்பை நாடிய அவர்கள், தீவின் உள்பகுதியில் குடியேறினார்கள். அவர்கள் தடம்பெயர்ந்த சுவடுகளைப் பிறர் அறியாவண்ணம் சிலந்தி வலைக்களங்களை அமைத்ததுடன், இவர்களின் தொல் உறைவிடம் என அடையாளம் காண்பிப்பதற்குச் சில அடையாளைங்களை வைத்து, பாதுகாத்தனர் அம்மக்களின் மூதாதைகள்.

அதே முன்னோர்கள் ஆரம்பத்தில் தாயகம் திரும்புபவர்க்கான வாழிடம் எனவும் பின்னர் அதற்கு அருகாமையில் வசிப்பதற்குரிய வீடுகளாகவும் கட்டமைத்தனர். பூர்வக்குடிகள் புனித மலையான Sok Gre மலையிலிருந்து அவர்களின் கலாச்சாரம் மற்றும் சடங்கு நிகழ்வுகளுக்கான கச்சாப் பொருட்கள், வைத்திய சிகிச்சை மற்றும் உணவுக்கான மூலிகைகள் அனைத்தையும் பெற்றுக்கொள்கின்றனர். இம்மலையானது அத்தீவின் அட்சய பாத்திரமாகவே இருக்கிறது.

மூதாதையர்களை வழிபடும் இவர்கள் அவர்களின் உத்தரவின்றி எதையும் செய்வதில்லை. ஆவிகள் வழிபாடு என்பது உலகப் பூர்வக்குடிகளில் முதன்மையானது என்றாலும் அது இனத்திற்கு இனம் நாட்டுக்கு நாடு வேறுபடுகிறது என்பதை ஆராய்ந்தால் நம்மால் கண்டு கொள்ள முடியும். அந்த வகையில் மா மெரி இனத்தில் முன்னோர்கள் வழிபாட்டுத் தளத்திற்குத் தனியிடம் உண்டு.

மூதாதையர்களை வழிபடும் இடத்தில் ஓலையினால் வேய்த இரண்டு தொட்டிகளைத் தொங்க விட்டிருக்கின்றனர். வழிபாட்டுக்குப் பிறகு வைக்கப்படும் கோரிக்கை அல்லது அவர்கள் தேவை எதுவாக இருந்தாலும் வேண்டிக்கொண்டு பின் அது நிறைவேறிய பின், மூதாதையர் கேட்பது எதுவாக இருந்தாலும் அந்தத் தொட்டிலில் காணிகையாக வைக்க வேண்டும். இந்த விஷயத்தில் அவர்கள் மிகுந்த பயபக்தியுடன் இருக்கிறார்கள். இந்த வழிபாட்டின் போது மூதாதையர்களின் ஆவி, யார் மீதாவது இறங்கி பேசுகிறது. எதுவாக இருந்தாலும் அவர்கள் முன்னோர்களின் உத்தரவை பெற்ற பின்பே எதையும் செய்யத் துணிகிறார்கள். தனிப்பட்ட முறையில் என்னைச் சந்தித்தது ஒப்புக்கொண்டது உட்பட அந்த உத்தரவின் பேரில்தான்.

அங்கு வரும் விருந்தினர்களை வரவேற்க அவர்கள் கொட்டாங்கட்சியினால் ஆன கரண்டியால் , மண் தொட்டியில் மந்திரித்து வைத்திருக்கும் புனித தண்ணீரை அள்ளி நமது காலில் ஊற்றி, சுத்த படுத்துகிறார்கள்.(தூய்மையாக்கிக்கொள்வது நமது அகத்தையா புறத்தையா என்பதை நாம் தான் முடிவு செய்ய வேண்டும்.) பின், ஓலையில் செய்த தலை கவசத்தை மரியாதை நிமித்தமாக வருகையாளர்களுக்குச் சூட்டி கௌரவப்படுத்துகிறார்கள்.

அவர்களுடைய திருமணச் சடங்குகள் குறித்துப் பேசும்போது மிகவும் சுவாரஸ்யமாக இருந்தது. அவர்களின் பாரம்பரிய உடை, நகை ஆபரணங்கள் அனைத்துமே பெருவாரியாகப் பனை ஓலையில் செய்யப்பட்டதாக இருக்கிறது. ஆனால், அவை மிகுந்த வேலைப்பாடுகளுடன் மிக நேர்த்தியான முறையில் அழகாகச் செய்யப்பட்டுள்ளன. அதற்கான பயிற்சிகளை அவர்கள் வாழ்நாள் முழுவதும் எடுத்துக்கொண்டே இருப்பதுடன் அடுத்தத் தலைமுறையினர் இந்தக் கலாச்சாரத்திலிருந்து விடுபடாமல் இருக்கக் குழந்தைப் பிராயம் முதலே ஆண்-பெண் பேதமில்லாமல் கற்பிக்கப்படுகிறது.

திருமண நாளில், திருமணம் நடைபெற்று முடியும் வரை மணப்பெண்ணும் மாப்பிளையும் ஒருவரையொருவர் பார்த்துக்கொள்ள முடியாது. திருமணச் சடங்குகளில் தனக்காக நிச்சயித்திருக்கும் ஜோடியை, மணமகன் சரியாக அடையாளம் கண்டு பிடித்துச் சொல்லுதல் முக்கிய நிகழ்வாக இருக்கிறது. உதாரணமாக மணப்பெண்ணானவள் தனது தோழிகளுடன் குடிசையில் இருக்க அவர்கள் ஒரே நேரத்தில் கைகளை மட்டும் வெளியில் நீட்டுவார்கள். மண மகன் அந்தச் சிறிய குடிசையை நான்காவது சுற்று முடிவதற்குள், மணமகளைச் சரியாக அடையாளம் கண்டு சொல்லிவிட வேண்டும். இல்லையேல் இதே சடங்கு சற்று கடினமாக்கப்பட்டும் திரும்பவும் நடத்தப்படும். இது சடங்கு என்றாலும் விளையாட்டாகவும் கிண்டலும் கேலியுடனும் நடத்துகிறார்கள்.

கடல் பூஜை :

மா மெரி இனத்தவர்களின் பெரிய திருவிழாவானது பிப்ரவரி மாதத்தில் வருகிறது. கடல் மாதாவிற்கு அவர்கள் விழா எடுத்து பூஜை செய்கிறார்கள். மூதாதையர்கள் ஆத்மாக்கள் அவர்கள் வசிக்கும் கிராமத்தின் காப்பாளராக விளங்குவதால், ‘மூதாதையர்கள்’ விழாவை அவர்கள் ஒவ்வொரு ஆண்டும் முன்னெடுப்பதுடன் அதற்கான விழாவை கோலாகலமாகக் கொண்டாடுகின்றனர். சூரிய உதயத்தில் சிறு குழுவினராகப் படகில் சென்று ஆற்றில் அரிசியைத் தூவி நெய்வேத்தியம் சமர்பிக்கின்றனர். பின் சில சடங்கு சம்பிரதாயங்களுக்குப் பிறகு, அவர்களின் பாரம்பரிய முகமூடி நடனம் ஆடப்படும். முகத்தில், மர முகமூடிகள் அணிந்து பனை ஓலை உடையணிந்து, அவர்கள் கலாச்சார நடனமானது காண்பவரை வியப்பிலாற்றக்கூடியதாக இருக்கிறது. வருடத்திற்கு ஒரு முறை வரும் இந்த மாபெரும் விழாவைக்காண்பதற்கு வெளியிலிருந்து வரும் பூர்வக்குடி அல்லாதவர்களும் சுற்றுப்பயணிகளும் முன்பதிவு செய்து கட்டணமும் செலுத்த வேண்டும்.

மா மெரியின் முகமூடிகள் :

சுமார் 700 வடிவ முகமூடிகளை இந்தப் பூர்வக்குடிகள் ஒரு காலத்தில் செய்துக்கொண்டிருந்தனர். கிட்டதட்ட 100 கலைஞர்கள் இந்த முகமூடிகளைச் செய்வதில் வல்லுனர்களாக இருந்திருக்கின்றனர். ஒவ்வொரு முகமூடியும் ஒரு முன்னோரை குறிப்பதாக அவர்களின் நம்பிக்கை இருந்தது. தற்போது 100 வடிவங்களில் முகமூடிகள் செய்யப்படுவதாகவும் அதைச் செய்ய முப்பதுக்கும் குறைவான தேர்ச்சி பெற்றவர்களே இருக்கிறார்கள் என்றும் இப்பழங்குடி இனத்தின் நடன கலைஞரும் முகமூடி செய்யும் கலைஞர்களில் ஒருவரான ஆலியாஸ் மற்றும் ஷாருல் தெரிவித்தனர். இந்த முகமூடிகளைச் செய்வதற்குச் சிவப்பு மண் கொண்ட சதுப்பு நிலக்காட்டில், mahogany மர இனத்தைச் சேர்ந்த Nyireh Batu மற்றும் Nyireh Bunga மரங்களை வெட்டி எடுத்துவந்து, அதில் முகமூடிகளைச் செய்கிறார்கள்.

நம்மவர்கள் பெருமை பேசும் கற்சிற்பங்களுக்குக் கொஞ்சமும் குறைந்ததில்லை இவர்களின் மரச்சிற்பங்கள் என்பதை நாம் பார்க்கும்போதே தெரிந்துக்கொள்ள முடியும். ஒரே மரத்தில் செய்து முடிக்ககூடியதாக இருக்கிறது இவர்களின் மரச்சிற்பங்களும் முகமூடிகளும். சில சிற்பங்கள் வேலைப்பாடுகளுடன் செய்துமுடிக்க 20 நாட்கள்கூட ஆகுமாம். விருப்பத்திற்கு உட்பட்ட மிருகங்கள் அல்லது பிராணிகளின் உருவங்களையும் சிற்பத்தோடு சேர்த்தே செதுக்குகிறார்கள். இந்தச் சிற்பங்களும் முகமூடிகளும் நல்ல கனமாகவே இருக்கிறன.

நடனத்திற்காகச் செய்யபட்டும் முகமூடிகளை சில சமயம் தேவைக்கருதி கனம் குறைந்த வேறு சில மரங்களைத் தேர்ந்தெடுத்து செய்கின்றனர். அதை அணிந்து ஓலையினால் பின்னப்பட்ட உடை மற்றும் ஆபரணங்களை அணிந்து பிரமாண்ட நடனத்தை அரங்கேற்றுகின்றனர்.

குறைந்த நேரத்தில் நான் கேட்ட பல கேள்விகளுக்கு அவர்கள் எனக்குச் சிரித்த முகம் மாறாமல் பதில் கொடுத்துக்கொண்டே இருந்தனர். இறுதியாக அவர்களிடம் நான் ஒரு கேள்வியை முன்வைத்தேன்.

எங்களின் உரையாடல் இப்படி அமைந்தது…

யோகி: தற்போது மலேசிய பூர்வக்குடிகளுக்கு நிறையப் பிரச்சனைகள் வருவதைக் காண முடிகிறது. கிளாந்தான், பஹாங், பேராக் மாநிலங்களில் வசிக்கும் பூர்வக்குடிகளின் வனங்கள் அதன் எல்லைகள் கடந்து போராட்டம் நடத்தும் அளவுக்கு விஸ்வரூபம் எடுக்கிறது. இதை அப் பிரிவு பழங்குடி இனத்தைச் சேராத பூர்வக்குடிகளான நீங்கள் எப்படிப் பார்க்கிறீர்கள்?”

அவர்: “நீ இதைக் கேட்பாய் என நான் எதிர்பார்க்கவில்லை. நாங்கள் இந்த விஷயங்களை அறிந்துக்கொள்ளும்போது சங்கடமாகவே உணர்கிறோம். எங்கள் வனங்கள், எங்களிடமிருந்து பறிக்கப்பட்டதும் பறிக்கப்படுவதும் தொடர்ந்துக்கொண்டே இருக்கிறது. எங்களால் பெரிய போராட்டங்களை முன்னெடுக்க முடியவில்லை என்பது நிதர்சன உண்மைதான். ஆனால், நாங்கள் ஆதிமனிதர்கள். ஆதிமனிதர்களுக்கு இருக்கும் சக்தியை குறித்து யாரும் அறிவதில்லை. அதை நாங்கள் விளம்பரப்படுத்தவோ வியாபாரமாக்குவதோ இல்லை. இதையெல்லாம் பார்த்துக்கொண்டிருப்பதால் நாங்கள் சக்தியற்றவர்கள் என்ற பொருளும் இல்லை. எங்களில் நன்றாகப் படித்த சமூகமும் இப்போது வந்துவிட்டது. நாங்கள் அனைத்தையும் பார்த்துக்கொண்டே இருக்கிறோம். அந்தப் பார்வைக்கான அர்த்ததை நாங்கள் யாருக்கும் சொல்ல வேண்டியதில்லை.

நான் அவர்களிடம் நன்றியுடன் விடைபெற்றுக்கொண்டு கிளம்பும்போது “இந்தப் பறவைக்கு எங்களின் ‘மா மெரி’ இனத்தின் ஓர் அன்பளிப்பு” எனக் கையில் ஏதோ கொடுத்தனர். பனை ஓலையிலான ஒரு பட்சி அது. நான் அவர்களைக் கேள்வியுடன் பார்த்தேன், “எங்கள் மோயாங் சொன்னார்கள் நீ பறவையாய் திரிந்தவளாம்…”

நன்றி:

நடு ஜூன் மாத இணைய இதழ்

https://naduweb.net/?p=9939

நடு இணையத்தளத்தில் என் புகைப்படங்கள்...

நான் ஒரு  புகைப்படக்கலைஞரா என்ற கேள்வி தேர்ந்த புகைப்படக் கலைஞர்களுக்கு வரலாம்..? அவர்களுக்கு எனது பதில் நான் ஒரு பதிவாளர்; எனது பதிவானது கவிதையாகவும், பத்தியாகவும், கட்டுரையாகவும் வருவதுபோல, புகைப்படங்களாகவும் வெளிவருகிறது என்பதுதான்.

இயற்கையையும் மனிதத்தையும் நான் நேசிப்பதுப்போல், என் புகைப்படக் கருவியின் கண்களும் அதையே நேசிக்கின்றன. குழுகுழுவாக மக்கள் செல்பி எடுத்துக்கொண்டு ஆட்பறிக்கும்போது நானும் என் புகைப்படக்கருவியும் ஆகயத்தில் மிதந்துச் செல்லும் மேகங்களை ரசித்தபடி  எங்களின் கண்களால் கிளிக்கிக்கொண்டு இருப்போம்..

ஒவ்வொரு காலக்கட்டத்திலும் என் ரசனைகள் மாறுபடுகின்றன. மாறுதல்களை என் புகைப்படங்கள் வழி நன்கு உணரலாம். சிலப்புகைப்படங்களை என் ரசனைக்கு தகுந்தபடி எடிட் செய்ய நேர்வதுண்டு. தனது குழந்தைக்கு அலங்கரிப்பதுபோலத்தான் அதுவும்.

எனது சில புகைப்படங்களை நடு இணைய பொறுப்பாளர்களே தேர்வு செய்து அவர்களின் அகப்பக்கத்தில் வெளியிட்டிருந்தார்கள்...

உங்கள் பார்வைக்கு இந்த அகப்பக்கத்தை சொடுக்கிப் பார்க்கவும்...

https://naduweb.net/?p=3858